W pewnym sensie do powstania "Stodoły" przyczynił się sam Józef Stalin. To z jego inicjatywy narody radzieckie ofiarowały narodowi polskiemu Pałac Kultury i Nauki, a to właśnie w dawnej drewnianej stołówce, która służyła budowniczym PKiN za jadalnię zaczęto organizować wieczorki taneczno-kabaretowe, które dały początek "Stodole” – Centralnemu Klubowi Studentów Politechniki Warszawskiej.
Warszawski klub "Stodoła” otwarto oficjalnie 5 kwietnia 1956 roku.
Klub studencki w baraku
- "Stodoła” stoi sobie w samym centrum miasta, tuż przy Pałacu Kultury i Nauki. "Stodoła”, jak sama nazwa wskazuje, jest zwykłą drewnianą szopą o jednej ogromnej sali. Jest to przede wszystkim stołówka czynna do godziny 17, która wieczorami przekształca się trzy razy w tygodniu w salę balową, a trzy razy w kabaret – mówił na antenie w 1959 roku dziennikarz Polskiego Radia.
Z pierwszej siedziby, baraku przy Emilii Plater, klub “Stodoła” przeprowadzał się kolejno: do baraku na ulicy Trębackiej, będącym zapleczem przy odbudowie Teatru Wielkiego; do byłej świetlicy Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych na ulicy Wspólnej oraz dawnego kina Oko na ulicy Nowowiejskiej, aż wreszcie w 1972 roku na stałe przeniósł się do nowo wybudowanego lokalu przy ulicy Batorego 10.
Centrum życia kulturalnego
Klub Studentów Politechniki Warszawskiej prowadził od samego początku bardzo ożywioną działalność kulturalną, przede wszystkim kabaretowo-teatralną. Jednym z najgłośniejszych wydarzeń w życiu studenckiego teatru “Stodoły” była polska premiera “Króla Ubu”, która odbyła się w 1959 roku. Przy Klubie działał też studencki kabaret “Stodoła”. Kolejne jego programy zdobywały serca publiczności, która z wielkim entuzjazmem przyjmowała role: Krystyny Chimanienko, Andrzeja Krajewskiego, Kazimierza Pieńkowskiego, Sławy Przybylskiej oraz Jana Stanisławskiego.
W stodole swoją karierę zawodową rozpoczynali tacy artyści jak: Iga Cembrzyńska, Andrzej Rosiewicz, Magda Umer, Ewa Bem, Marek Gołębiowski, Elżbieta Jodłowska, Krzysztof Knittel, Wojciech Mann, Krzysztof Materna, Czesław Niemen, Andrzej Rosiewicz, Janusz Weiss, Marcin Wolski, Jan Wołek.
Mekka jazzu
“Stodoła” stała się również mekką jazzu. To tutaj odbyły się trzy pierwsze edycje Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Jazzowej “Jazz Jamboree” ('58, '59, '60). Imprezę “Jazz Jamboree '59” w 1959 roku otwierał sam Leopold Tyrmand:
- Przypada mi przyjemność otworzenia dużej imprezy jazzowej - mówił artysta. - Proszę o gorące przyjęcie tej imprezy i zachowanie pełnej godności i honoru na ulicach miasta Warszawy. Honoru, który już przystoi 25-latkom.
Chętnych na festiwal jazzowy było tylu, że - wokół "Stodoły", przy wszystkich oknach, stali ci nieszczęśliwcy, którzy nie dostali biletów na koncert. Było ich sporo, choć sala została zapełniona do miejsc stojących włącznie – mówił dziennikarz Polskiego Radia.
Film w "Stodole”
W “Stodole” działał Dyskusyjny Klub Filmowy, który z braku odpowiedniego sprzętu funkcjonował poza klubem oraz od 1964 roku Realizatorski Klub Filmowy.
W 1973 roku, po połączeniu kilku filmowych organizacji studenckich, powstało Studenckie Centrum Filmowe, które rozpoczęło swoją działalność w klubie “Stodoła”. Lokal wyposażono w profesjonalny sprzęt do produkcji filmów, przy pomocy którego w latach 1973-1977 zrealizowano kilkadziesiąt filmów krótkometrażowych.
Z okazji 20. rocznicy powstania "Stodoły” Jerzy Karpiński zrealizował pełnometrażowy film pt. “Korowód” opowiadający o historii klubu.
mk
