Nicanor Parra – wielki prowokator

Tutaj nie ma świętości. Pijana śmierć wchodzi do biura urzędnika. Poeta tańczy na skraju przepaści. Mimo to obdarzono go jedną z najważniejszych nagród.

Na pierwszym planie: Nicanor Parra

Foto: Tololo/Wikipedia

Już w 1987 roku nazwany został największym żyjącym poetą Ameryki Łacińskiej, jednak w pełni doceniono go dopiero niedawno – liczący sobie 97 lat chilijski poeta Nicanor Parra został tegorocznym laureatem nagrody Cervantesa, którą uważa się za hiszpańskiego Nobla.

Sam twórca określa się jako zadeklarowany… antypoeta.

– Cechą charakterystyczną jest desakralizacja jego poezji. Nawet śmierć ukazuje w wersji karnawałowej, prześmiewczej. Jest taki wiersz, kiedy śmierć, pijana, wchodzi do biura urzędnika. Po prostu nie ma świętości. Parra obala wszystkie tabu, stereotypy. Nie oszczędza też samego siebie, bo rozprawia się z mitem poety jako kapłana, jako wielkiego nauczyciela, który objawia prawdy maluczkim – podkreślała w Dwójce Krystyna Rodowska.

Nie interesują go barokowe ozdobniki, woli odwoływać się do tradycji, do ludowych obyczajów, poezji mówionej i form chilijskiego folkloru. Koncentrując się na ludowości i folklorze, które są dla niego czymś prawdziwym i nie do podrobienia, buntuje się przeciwko poezji zbyt uduchowionej, podniosłej, a w konsekwencji: kłamliwej.

Ten tancerz na skraju przepaści, jak sam siebie nazywa Nicanor Parra, obdarzony wielkim poczuciem humoru, wierzy, że poezja otacza nas ze wszystkich stron. Carlos Marrodan Casas zaznaczył wręcz, że poezją dla tego twórcy wszystko – wszystko poza samą poezją.

Zapraszamy do wysłuchania audycji Ewy Stockiej-Kalinowskiej. Gośćmi "Zakładki literackiej" byli: Krystyna Rodowska – tłumaczka wierszy Parry i autorka antologii poezji latynoamerykańskiej "Umocz wargi w kamieniu", w której znalazły się wiersze poety, oraz Carlos Marrodan Casas – tłumacz książki Roberto Bolano "Gwiazda daleka", w której Nicanor Parra występuje jako postać literacka.