Początki kina grozy sięgają przełomu XIX i XX wieku. Przez lata horror ewoluował i przybierał rozmaite formy. Z jednej strony jest to gatunek mocno osadzony w ramach konwencji, a z drugiej bardzo bogaty wewnętrznie i tak różnorodny, że trudno nawet o jedną, uniwersalną definicję. Natomiast bez wątpienia u podstaw horroru leży intencjonalne wzbudzanie strachu, przerażenia, obrzydzenia. Kino grozy może odnosić się do naszych uniwersalnych lęków, odzwierciedlać społeczne niepokoje, być zaangażowane społecznie, a tym samym oswajać widza z tym, czego boi się najbardziej. Jak pisał Carl Gustav Jung, „nie stajemy się oświeceni, wyobrażając sobie światło, lecz czyniąc ciemność świadomą”.
mat. pras
