Supergrupy, czyli kto jest (z) kim na muzycznym rynku

Wielu znakomitych artystów: wokalistów i instrumentalistów porzuca swoje korzenie, czyli zespoły, z którymi udało im się "wybić", by wejść we współpracę z innymi znanymi artystami.

 Dziś na etykietkę „supergrupy” większość artystów reaguje alergicznie jednak sama nazwa pojawiła się już w 1968 roku i odnosi się do nagrania autorstwa trzech wielkich muzyków, m. in. Ala Coopera. Dziś nazywa się w ten sposób projekty "poboczne". Chodzi o zespoły, składające się z artystów dobrze już znanych.  Czasem są to projekty jednorazowe i przede wszystkim komercyjne.

Wyobraźmy sobie Tinę Turner z Elvisem… mało prawdopodobne. Ale na przykład projekt The Death Weather jest jak najbardziej realny. Pomysłodawcą jest Jack White, który wywodzi się z nieistniejącej już niestety grupy The White Stripes. W skład tego "muzycznego kombajnu" wchodzą także inni znakomici  artyści, m. in. Alison Mosshart z grupy The Kills. Jak opowiada reporterka Polskiego Radia, Martyna Ogonek, do współpracy muzyków doszło przez przypadek, ale szybko między nimi "zagrało" i weszli razem do studia a potem założyli kapelę.

Innym przykładem jest grupa Temple Of The Dog, grająca grunge i powstała w 1990 r., z inicjatywy Chrisa Cornella - wokalisty Soundgarden, oraz muzyków zespołu Mother Love Bone i Pearl Jam. – Materiał, jaki stworzono był swego rodzaju terapią po śmierci wokalisty Andy’ego Wooda – opowiada Dawid Kocz, dziennikarz muzyczny. – Wood zmarł w wyniku przedawkowania heroiny na dwa tygodnie przed ukazaniem się debiutanckiego zespołu Mother Love Bone.

Więcej o supergrupach i ich historiach dowiesz się, słuchając całej rozmowy z audycji "Pod lupą".

(kd)