6 stycznia 1933 roku przyszedł na świat Leszek Drogosz, jeden z najlepszych polskich pięściarzy, który nie miał jednak szczęścia do najważniejszej imprezy w boksie amatorskim czyli igrzysk olimpijskich. Mimo, że trzykrotnie był olimpijczykiem to tylko raz - w Rzymie w 1960 roku udało mu się zdobyć medal i to w dodatku tylko brązowy. W kategorii półśredniej przegrał w półfinale po kontrowersyjnym werdykcie sędziowskim, z reprezentantem ZSRR Jurijem Radoniakiem. Wcześniej w Helsinkach 1952 odpadł w ćwierćfinale, a w Melbourne 1956 przegrał pierwszą walkę z późniejszym mistrzem olimpijskim - Władimirem Jengibarianem. Liczył jeszcze na złoto podczas igrzysk w Tokio... ale tym razem przegrał rywalizacje o prawo wystepu olimpoijskiego z Marianem Kasprzykiem, któremu udało się to o czym Drogosz marzył przez całą karierę, gdyż w Japonii wywalczył złoty medal olimpijski.
Leszek Drogosz był za to bezkonkurencyjny na mistrzostwach Europy. Z trzech startów w tej imprezie przywiózł 3 tytuły mistrzowskie. Był też ośmiokrotnie mistrzem Polski. Po raz pierwszy w 1953 roku, a po raz ostatni... 14 lat później. Podczas swojej długoletniej kariery stoczył 354 walki, z których wygrał aż 340. Przez ekspertów uznanwany jest za jednego z najlepszych zawodników w historii polskiego boksu oraz najlepiej wyszkolonego technicznie polskiego pięściarza. Sympatię kibiców najlepiej oddaje jego sportowy przydomek - "czarodziej ringu".
W 1989 roku Drogosza wybrano najlepszym sportowcem Polski anno domini 1953, gdyż ten Plebiscyt Przeglądu Sportowego, po raz pierwszy i ostatni w swojej historii odwołano, a laureata wybrano dopiero po 36 latach.
Oprócz kariery bokserskiej ma za sobą także przygodę z filmem. Grał m.in. w "Bokserze" Juliana Dziedziny, oraz w filmach Andrzeja Wajdy: "Polowanie na muchy" i "Krajobraz po bitwie".
VIDEO
Sportowy Kalendarz Biograficzny Czwórki - 6 stycznia 2011
1933 - urodził się Leszek Drogosz, polski bokser
1911 - urodził się Jan Wasiewicz, polski piłkarz (zm. 1976)
