Jest to stosunkowo nietypowa adaptacja dla tak ciężkiego torbacza. Ten gatunek kangura został po raz pierwszy opisany w 1989 roku, ale w tamtym czasie jedynymi skamieniałościami dostępnymi do badań były czaszki i zęby. Szczątki te posłużyły do nazwania gatunku: Wallabia kitcheneri. Ostatnio jednak naukowcy wydobyli dwa prawie kompletne szkielety tego zwierzęcia.
Zaobserwowano niezwykle długie palce u rąk i nóg z długimi, zakrzywionymi pazurami. Na podstawie cech kości naukowcy mogli określić, że kangury te miały potężne mięśnie ramion, aby podnosić i utrzymywać ciężar ciała, oraz dłuższą, bardziej ruchliwą szyję niż inne kangury.
Co więcej, osobniki tego starożytnego gatunku mogły ważyć co najmniej 50 kilogramów, czyli znacznie więcej niż współczesne kangury.
