Paco de Lucia zmarł w meksykańskim mieście Cancun, gdzie spędzał z rodziną wakacje.
Gitarzysta miał źle się poczuć na plaży. Mimo szybkiej interwencji lekarzy po przewiezieniu do szpitala, nie udało się go uratować.
Muzyk miał 66 lat.
Artysta naprawdę nazywał się Francisco Sánchez Gómez. Pseudonim sceniczny przyjął na cześć swojej matki Lucíi Gómez.
Jego pierwszymi nauczycielami gry na gitarze byli ojciec i starszy brat. Pierwszą gitarę Lucia otrzymał w wieku pięciu lat i wtedy zaczął uczyć się grać flamenco. Już jako dziecko wygrywał nagrody w konkursach muzycznych.
W 1963 wyruszył w pierwszą zagraniczną podróż jako gitarzysta z grupą akompaniujących mu tancerzy Josè Greco, z którymi koncertował przez trzy sezony. W tym czasie w Nowym Jorku poznał sławnych gitarzystów Nino Ricardo oraz Sabicasa, który zachęcał go do stworzenia własnego stylu flamenco.
W 1967 Paco de Lucia dołączył do Festival Flamenco Gitano, corocznej trasy koncertowej flamenco. W tym samym czasie nagrał swój pierwszy solowy album La fabulosa guitarra de Paco de Lucia, w którym można zauważyć wpływ Nino Ricardo, Sabicasa i Mario Escudero.
Dwa lata później nagrał Fantasia Flamenca, gdzie po raz pierwszy zdefiniował swój własny styl, który w pewnych motywach odbiega od przyjętych tradycji i reguł muzyki flamenco. Dla Paco de Lucii rozpoczął się najlepszy okres w karierze. Nagrał wtedy albumy: El Duende Flamenco (1972), Fuente y Caudal (1973) oraz Almoraima (1976), a także singel Entre dos Aguas, który przyniósł mu ogromną sławę.
W latach 1969-1979 nagrał dziewięć albumów ze słynnym później śpiewakiem flamenco Camaronem de la Isla.
Paco de Lucia nagrał płyty z Alem Di Meolą i Johnem McLaughlinem. 5 grudnia 1980 doszło do głośnego koncertu w San Francisco, w którym wystąpili wszyscy trzej. Zagrali przed 10-tysięczną publicznością i od tej pory ich nazwiska obiegły cały świat. Płyta Friday Night in San Francisco (1981) odniosła ogromny sukces i dotychczas sprzedana została w 1,5 mln egzemplarzy.
Artysta nagrywał muzykę do filmów takich jak "Carmen" Carlosa Saury czy "La Sabina" i "Los Tarantos" José Luisa Borau, prezentowaną w prestiżowym teatrze de la Zarzuela w 1986 roku.
Paco de Lucia był wyróżniony wieloma nagrodami. Najważniejsze z nich to Nagroda Narodowa kordobańskiego Narodowego Konkursu Sztuki Flamenco, złoty medal za zasługi w Sztukach Pięknych, Nagroda Księcia Asturii, tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Kadyksie oraz prestiżowa nagroda bostońskiego Berklee College of Music.
PAP, IAR, Wikipedia, bk