12 kwietnia 1555 zmarła Joanna I Kastylijska, królowa Kastylii i Aragonii zwana Joanną Szaloną.
Córka Ferdynanda Aragońskiego i Izabeli Kastylijskiej - katolickich monarchów Hiszpanii, którzy ustanowili w Kastylii inkwizycję, ale też stworzyli jedno z największych imperiów kolonialnych w historii.
W wieku 17 lat wyszła za mąż za Filipa I Pięknego z dynastii Habsburgów. Szansę na odziedziczenie tronu miała niewielkie. Zadecydował przypadek. Na przełomie XV i XVI wieku w Hiszpanii miała miejsce seria tajemniczych zgonów. Po śmierci starszego rodzeństwa Joanna została sukcesorką tronu hiszpańskiego, a Habsburgowie stali się najpotężniejszą dynastią w Europie.
Małżeństwa na szczytach władzy były w owych czasach czystą polityką, opartą na korzyściach, nie uczuciach. Romantyczna miłość Joanny do jej niewiernego męża została potraktowana jak szaleństwo.
Ambicje polityczne Filipa Pięknego budziły niepokój na hiszpańskim dworze. Izabela Kastylijska na łożu śmierci próbowała przekazać władzę swemu mężowi, czemu sprzeciwiła się kastylijska szlachta. Królową została Joanna, co de facto oznaczało rządy Filipa i Habsburgów.
Przedwczesna śmierć króla i obłędna rozpacz Joanny ponownie zaburzyły polityczny układ sił w Europie. Do gry powrócił Ferdynand Aragoński. Przejął władzę w jej imieniu, a obłąkaną córkę uwięził w zamku przy klasztorze Santa Clara w Tordesillas.
Spędziła tam kolejne 50 lat, będąc bezwolnym narzędziem w rozgrywkach politycznych kastylijskiego dworu. Nigdy nie została pozbawiona formalnie władzy, będąc pierwszą pełnoprawną królową połączonego królestwa Kastylii i Aragonii. Do swojej śmierci czuwała przy zabalsamowanych zwłokach Filipa Pięknego, nie pozwalając nikomu zbliżyć się do ciała.
Posłuchaj audycji z cyklu "Klub ludzi ciekawych wszystkiego".