W "Pulsie Trójki" o wydarzeniu w Rio i o tym, co dla Polski i polskich wierzących wynika z zaplanowania następnych Dni Młodzieży w naszym kraju, rozmawiają goście Damiana Kwieka: historyk Kościoła, dr Magdalena Ogórek i redaktor naczelny Katolickiej Agencji Informacyjnej, Marcin Przeciszewski.
"Mówiąc o różnicach między Franciszkiem a poprzednikami, trzeba wyjść od samej osobowości papieża" - mówi Magdalena Ogórek. "Jest to osoba zupełnie inna niż Benedykt XVI, (...) ta umiejętność skracania dystansu, otwartość na wiernych, ciepło i bezpośredniość, pokazuje papieża w zupełnie innym świetle. Gość :Trójki" przytacza porównanie użyte przez samego Franciszka, gdy mówił o stanie kurii rzymskiej, tuż po swoim wyborze na papieża. "Powiedział wówczas, że (...) zastał stan, gdzie Chrystus jest zamknięty w Kościele instytucjonalnym i puka oraz prosi by Go z niego wypuścić." Zdaniem dr. Ogórek, być może nastąpi nowe otwarcie Kościoła związane z faktem, że większość katolików żyje obecnie poza Europą. "Zachowanie Franciszka nie jest tylko wypracowanym zabiegiem PR-owym, w jaki sposób próbowano to imputować, ale te kilka miesięcy pontyfikatu pokazało nam, że papież jest wiarygodny."
Zdaniem Marcina Przeciszewskiego papież Franciszek jest bardzo bliski osobowościowo Janowi Pawłowi II. "Franciszek to człowiek znakomitej komunikacji, wzór pasterza, najlepszy na czasy współczesne a także wielki świadek wiary" - mówi szef KAI i podkreśla, że entuzjazm, który wzbudza papież, "nie jest entuzjazmem populistycznym, entuzjazmem wzbudzanym przez >gwiazdora<, czy kogoś takiego, ale widać, że ten papież potrafi odpowiadać na najgłębsze tęsknoty współczesnego człowieka. (...) Myślę, że te 3 miliony ludzi (red. podczas mszy na Copacabanie) coś bardzo ważnego pokazuje, że teza o sekularyzacji świata, jest nie do końca prawdziwa." W opinii Przeciszewskiego papież Franciszek w czasie brazylijskiej pielgrzymki, "przedstawił program głębokiej odnowy Kościoła, (...) nie takiej jakiej chcą progresiści, dotyczącej kapłaństwa kobiet czy zniesienia celibatu, ale odnowy duszpasterstwa, wręcz >nawrócenia< duszpasterstwa, wyjściu z kościołów z miłością ku człowiekowi potrzebującemu, ubogiemu, zagubionemu"