Muzeum Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego powstało w 1980 roku, ale wciąż się rozwija, przybywa eksponatów. W budynku, który poeta z rodziną zajmował w latach 1950 -1953 i w którym powstała "Kronika Olsztyńska", każdy pokój obrazuje inny okres jego życia.
Są zbiory z lat międzywojennych, jest pokój "warszawski", są pamiątki z czasu powołania do wojska, do którego się ewidentnie nie nadawał. Jest mnóstwo zdjęć, są najcenniejsze punkty z księgozbioru Gałczyńskiego.
Natalia i Konstanty Gałczyńscy
fot. Wikimedia Commons/publ.dom.
W 1948 i w 1949 roku poeta mieszkał w Szczecinie, gdzie założył Klub 13 Muz; następnie osiadł na stałe w Warszawie. Tu na Zjeździe Literatów Polskich w roku 1950 jego twórczość została potępiona jako burżuazyjna. - To był okres nakazowy, trzeba było pisać dla robotników. A Gałczyński, jak w wojsku nie chciał się słuchać, tak i tu pisał, co czuł. Na zjeździe warszawskim powiedzieli, że za dużo burżuazyjnej poezji, a chcieliby żeby były czerwone tramwaje, budująca się Warszawa, cegła. Po tym paskudnym zakazie chciał wyjechac z Warszawy - opowiada przewodnik po muzeum Tadeusz Bączyński .
Nagroda Poetycka im. K.I. Gałczyńskiego - laureaci 2013 >>>
Jeszcze w tym samym roku wynajęli z żoną Natalią pokój u leśnika w Praniu. Zmarł w 1953 roku na trzeci zawał serca. - Pamiętam śmierć Gałczyńskiego, byłam wtedy w domu dziecka, a w radiu podano, że zmarł. Chodziłam wtedy jeszcze do szkoły podstawowej i niewielu poetów znałam, ale Gałczyński już był ze mną - wspomina poetka Teresa Ferenc, tegoroczna finalistka Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego "Orfeusz".
Co czytał K. I. Gałczyński? Na jaką okoliczność zapuszczał wąsy? Zapraszamy do wysłuchania całej audycji, którą przygotował Michał Montowski.
Radiowa Jedynka jest patronem medialnym działalności Muzeum oraz Nagrody Poetyckiej Orfeusz.
(asz)