23 sierpnia 1980 roku, w Stoczni Gdańskiej rozpoczęły się rozmowy przedstawicieli komunistycznych władz z Międzyzakładowym Komitetem Strajkowym.
Negocjacje trwały tydzień i zakończyły się podpisaniem historycznych porozumień sierpniowych. Rządowej komisji przewodniczył wicepremier Mieczysław Jagielski, a strajkującym przewodził Lech Wałęsa. Stoczniowcy nie chcieli zgodzić się na przeniesienie negocjacji do Warszawy.
Spotkanie, do którego doszło 23 sierpnia, ograniczyło się do wystąpienia Mieczysława Jagielskiego. Robotnicy uzależniali prowadzenie rozmów z przedstawicielami Komisj Rządowej od wznowienia połączeń telefonicznych. Przerywając łączność kilka dni wcześniej, władze chciały zablokować doniesienia o strajkach. Oficjalnie rząd zaprzeczał, że prowadzi jakąkolwiek blokadę informacyjną. 23 sierpnia, gdy rozpoczynały się negocjacje władz z Międzyzakładowym Komitetem Strajkowym, członek komisji rządowej Zbigniew Zieliński próbował tłumaczyć przyczyny blokady telefonicznej potężną burzą, która przeszła nad Warszawą.
Po dwóch dniach łączność telefoniczna została przywrócona, najpierw Gdańska ze Szczecinem, potem z resztą kraju. Rozmowy Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego z władzami trwały. Pierwsze porozumienia zawarto 30 sierpnia w Szczecinie. Strajk w Stoczni Gdańskiej zakończył się następnego dnia. Podpisane tam tak zwane "porozumienia gdańskie" przewidywały wprowadzenie w życie 21. postulatów robotników. Pierwszym i najważniejszym było utworzenie wolnych i niezależnych od władz związków zawodowych. Wydarzenia te zapoczątkowały przemiany społeczno-polityczne, które doprowadziły do upadku komunizmu.