- Polska jest krajem, który jest mi szczególnie drogi - wyznał Claudio Magris. - Tłumaczenia prawie wszystkich moich książek zostały tu docenione i przyjęte z ogromnym ciepłem. Mogę powiedzieć, że czuję się wręcz rozpieszczony przez polskiego czytelnika. To miłość wzajemna. Przyjeżdżam do waszego kraju już od lat 70., miałem więc okazję znaleźć się w Polsce również w trudnych momentach jej historii - dodał.
Punktem wyjścia do rozmowy z pisarzem była jego głośna książka "Mikrokosmosy" z 2002 r., której jednym z głównych bohaterów książki jest rodzinne miasto pisarza - Triest. - Tam się urodziłem - wspominał Claudio Magris. - Potem w wieku 18 lat wyjechałem na studia do Turynu, gdzie później także przez wiele lat uczyłem, następnie zaś powróciłem do rodzinnego miasta. Turyn i Triest to moje dwa ukochane miejsca, między którymi nie byłbym w stanie wybierać. To podobnie jak z dwójką moich dzieci. Trudno powiedzieć, które bardziej kocham - mówił.
- Jest kilka powodów, dla których wróciłem do Triestu - kontynuował pisarz. - Jednym z nich jest na pewno morze. Poza tym w Trieście najlepiej mi się pisze. W pewien sposób przecież oddaliłem się od germanistyki właśnie po to, by zająć się literaturą - wyjaśnił.
W "Mikrokosmosach" Claudio Margis przygląda się wielokulturowym fundamentom Triestu, przywołuje historię tej portowej metropolii widzianą z różnych perspektyw. Jednym z zagadnień zajmujących pisarza jest kwestia tożsamości. - Roberto Toscano, włoski pisarz i dyplomata, bardzo często powtarzał, że tożsamość jest czymś, czego nie powinno się fotografować, lecz należy sfilmować. Tożsamość jest pewnym stawaniem się, jest ciągłym ruchem - powiedział.
- Ważne jest to, byśmy nie był zamknięci i nie mieli obsesji swoich korzeni i swojego pochodzenia - mówił pisarz. - Chciałbym tu też przywołać słowa mojego nieżyjącego już przyjaciela Édouarda Glissanta, czarnoskórego pisarza z Francji. Glissant pięknie mówił, że nie możemy zagłębiać się korzeniami w ziemi, lecz powinniśmy rozrastać się nad powierzchnią niczym gałęzie drzew, tak, by spotkać się z gałęziami innych drzew i chwycić je tak, jak chwytamy czyjąś rękę. Mocno identyfikuję się właśnie z taką definicją tożsamości - dodał.
Rozmowę z Claudio Magrisem tłumaczyła Katarzyna Dereszowska. Audycję prowadził Bartosz Panek.
***
Claudio Margis jest publicystą wielu znanych czasopism europejskich m.in. Corriere della Sera. Współpracuje także z Zeszytami Literackimi. Ma na koncie wiele prestiżowych nagród literackich: Erazma, Herdera, Vilencia. W 2009 roku otrzymał Nagrodę Pokojową Księgarzy Niemieckich, przyznawaną corocznie z okazji Targów Książki we Frankfurcie nad Menem.
Po polsku ukazały się jego książki: "Dunaj" (1990), "Mikrokosmosy" (2002), "Inne morze" (2004), "Na oślep" (2006), "Domysły na temat pewnej szabli" (2009), "Itaka i dalej" (2009), "Podróż bez końca" (2009), "Głosy. Monologi" (2010).
mc