Bela Bartók był, obok Claude'a Debussy'ego, jednym z głównych mistrzów Witolda Lutoslawskiego. Nie przez przypadek ukończona w 1958 roku - i stanowiące dla arystokraty polksiego modernizmu stylistyczny przełom - Muzyka żałobna dedykowana została właśnie pamięci wybitbnego Węgra. W zupełnie innej estetyce utrzymane są późne Chantefleurs et Chantefables, skomponowane do dziecięcej poezji Roberta Desnosa. Wyraźne są tu echa tradycji franuskiej - nie tylko eterycznej zmysłowości Debussy'egp, lecz także utworów charakterystycznych XVIII-wiecznych klawesynistów. Paryskie wątki powracają w twórczości Zygmunta Krauzego, który na Sekwana spędziła sporą część swojego życia. W sposób najbardziej bezpośredni i dosłowy w jego Symfonii paryskiej.
Program:
Sezon Koncertowy Europejskiej Unii Radiowej (Studio Koncertowe Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego, 28.11.1994)
Witold Lutosławski Muzyka żałobna, Chantefleurs et Chantefables
Zygmunt Krauze Symphonie parisienne
Béla Bartòk Divertimento na orkiestrę smyczkową Sz.113
Wyk: Gwendolyn Bradley – sopran, Orkiestra Sinfonia Varsovia, dyr. Jan Krenz
2 lipca (piątek), godz. 13:00