Na początku XXI wieku wykonawców i słuchaczy bardziej interesuje stylowe wykonywanie muzyki barokowej, niż to, w jaki sposób grana jest muzyka romantyczna. Oto paradoks naszych czasów – twórczość XVII i XVIII wieku wydaje się bliższa naszej wrażliwości, niż dzieła kompozytorów, od których dzieli nas zaledwie kilkadziesiąt lat. Niektórzy skrzypkowie, biorący udział w ostatnim Konkursie Wieniawskiego otwarcie przyznawali, że nie lubią i nie rozumieją muzyki patrona poznańskiej imprezy. Z tego, co słyszeliśmy podczas Konkursu Chopinowskiego dwa lata temu wnosić możemy, że i młodzi pianiści nie zawsze wiedzą, o co w muzyce Chopina chodzi.
Skrzypek Christian Danowicz w najnowszym numerze miesięcznika "Muzyka w Mieście” mówi: "Romantyzm nie podoba się współczesnemu słuchaczowi. Piszę teraz pracę doktorską z estetyki, między innymi o glissandzie w technice skrzypcowej, obecnie bardzo rzadko stosowanym. Jeśli gra się dużo glissand, to odbiorcy… zaczynają się śmiać, dla nich to kicz. Choć są dostępne stare nagrania, na przykład Jacques’a Thibauda, który prawie mógłby spotkać się z Wieniawskim, lub Belga Eugène’a Ysaÿe’a, ucznia Wieniawskiego, to styl romantyczny wciąż pozostaje dla nas czymś odległym i niezrozumiałym. Coraz bardziej się od niego oddalamy – bardziej niż zbliżamy się do Bacha czy Vivaldiego.”
Czy to prawda, że przestaliśmy być "romantyczni”, a staliśmy się wyłącznie "rozważni”? Co stało się z naszą wrażliwością? Do dyskusji zaprosiliśmy krytyków muzycznych i samych artystów; zapraszamy również Państwa. Będziemy czekać na Państwa listy i telefony:
Tel. 22 645 22 22
Marcin.Majchrowski@polskieradio.pl
Piotr.Matwiejczuk@polskieradio.pl
28 października (niedziela), godz. 22.00