Przez całą swoją twórczość Fiodor Dostojewski lubił pisać krótkie, żartobliwe utwory wierszem – parodie, pastisze i epigramy. Do dziś zachowały się trzy wersje rymowanego felietonu zatytułowanego "Walka nihilizmu ze szlachetnością". Te utwory wraz z wiernopoddańczymi odami, napisanymi na zesłaniu, można znaleźć w najszerszych zbiorach wszystkich dzieł Dostojewskiego.
W dokumentalno-poetyckim wydaniu "Słów po zmroku" Wacław Tkaczuk opowiadał, dlaczego liczne koneksje Fiodora Dostojewskiego z twórczością poetycką nie zaowocowały imponującym dorobkiem.
Mało kto wie, że starszy brat pisarza, Michał, był poetą – wraz z Fiodorem prowadzili miesięcznik literacko-polityczny "Wriemia". Choć autor "Biesów" zajmował się redagowaniem i recenzowaniem tekstów swego brata, sam poezją nie zajął się nigdy na poważnie. Chętnie jednak cytował ją w swoich powieściach. Zasięg czasowy i geograficzny źródeł, do których sięgał, jest ogromny – od Homera, poprzez niemieckich twórców romantycznych, aż po Puszkina i Lermontowa. Bohaterowie powieści rosyjskiego pisarza często mówią wprost wierszami lub parafrazują je w taki sposób, że nie ma wątpliwości, czym się Dostojewski przy pisaniu owych dialogów inspirował.
Tylko raz poezja w twórczości Dostojewskiego pojawiła się na pierwszym planie. W latach 1854-1856 w porywie desperackiego pragmatyzmu napisał ody: jedną z okazji wydarzeń europejskich 1854, drugą na dzień 1 lipca 1855 oraz trzecią na okoliczność koronacji i zawarcia pokoju. – Znaczenia tych utworów na wskroś konwencjonalnych, nie można mierzyć skalą artystyczną, ale są interesujące jako dramatyczna próba powrotu do życia literackiego, po czasie zesłania – ocenił Wacław Tkaczuk. Jednak pisarz nadal był objęty zakazem druku i żaden z tych utworów się nie ukazał. Michał, choć wcześniej chętnie słuchał Fiodora, oceniał wiersze z tego okresu jako bardzo złe.
Audycję przygotował Wacław Tkaczuk.
Aby dowiedzieć sie więcej, klinij ikonę dźwięku "Dlaczego Dostojewski nie został poetą" w boksie Posłuchaj po prawej stronie.
(Lm)