Głód
(Hunger)
Streszczenie:
Jeden z czołowych bojowników o wyzwolenie Irlandii Północnej Bobby Sands, osadzony w więzieniu Maze na początku lat 80. rozpoczął głodówkę żądając uznania go za więźnia politycznego. Przez 66 dni uparcie odmawiał przyjmowania pokarmów, co doprowadziło go do śmierci. Reżyser Steve McQueen, jeden z najważniejszych artystów wizualnych w Wielkiej Brytanii, świadomie i bez znieczulenia pokazuje jak do tego doszło. Jak sam mówi, chciał pokazać, co więźniowie zamknięci w słynnym bloku H, prowadzący coraz bardziej radykalne formy strajku (od odmowy mycia poprzez niszczenie cel, wylewanie moczu na korytarze i odmowę wkładania ubrań, aż po głodówkę) mogli „widzieć, czuć i słyszeć”. Chciał pokazać przede wszystkim ich życie i ich emocje, a więc rzeczy, których nie można dziś odnaleźć w dokumentach z tamtych czasów.
Reżyser
Steve McQueen
Jest jednym z najbardziej wpływowych współczesnych artystów brytyjskich. Urodził się w Londynie w 1969 roku. Początkowo studiował w Chelsea School of Art and Goldsmiths College, a potem jeszcze przez rok w Tisch School of the Arts w Nowym Jorku. Jest uznanym artystą wizualnym – jego prace, pokazywane w muzeach na całym świecie, posiadają w swoich zbiorach najznamienitsze instytucje: Muzeum Guggenheima, Tate Modern, Centrum Pompidou. W 1999 roku otrzymał prestiżową nagrodę Turnera, jedno z najważniejszych wyróżnień przyznawanych plastykom w Wielkiej Brytanii.
Wśród wielu jego prac szczególnie cenione są te, które można nazwać „zaangażowanymi politycznie”. Jednym z nich jest artystyczny projekt Queen and Country, przygotowywanym przez Imperial War Museumi Manchester International Festival. McQueen chciał upamiętnić w swojej pracy żołnierzy, którzy zginęli w Iraku i w 2003 roku. Realizacja przyjęła formę serii znaczków pocztowych z podobiznami ofiar wojny na Bliskim Wschodzie, pokazanych w pozie, przypominającej słynny profil Jej Królewskiej Mości drukowany na brytyjskich znaczkach.
"Głód", który jest jego debiutem fabularnym, mimo politycznego tematu pozostaje jednak przede wszystkim historią głęboko humanistyczną i uniwersalną, co reżyser chętnie podkreśla w swoich wypowiedziach.