Był drugim, po Ludwiku Mierosławskim, dyktatorem powstania styczniowego. W marcu 1863 został aresztowany przez Austriaków. Po uwolnieniu zabiegał o utworzenie legionu polskiego w Turcji.
"Przyznaję, że w pierwszych dwóch tygodniach powstania lada dzień obawiałem się zupełnego upadku jego, przynajmniej w mojem województwie, i że tylko przez posłuszeństwo dla władzy i przez ambicyę wytrwałem na stanowisku" - pisał ("Relacye o kampanii własnej 1863 r.").
W 1866 zamieszkał w Turcji, gdzie starał się zorganizować polskie oddziały zbrojne. Pracował jako urzędnik w zarządzie kolei oraz agent zbrojeniowy.
W początkach 1887 kilka miesięcy przed śmiercią, przyjechał do Galicji, gdzie - pod Nowym Sączem - planował kupić majątek ziemski. Plany przeprowadzki nie doszły jednak do skutku z uwagi na chorobę Langiewicza.
Marian Langiewicz zmarł na zapalenie płuc 10 maja 1887 r. w Konstantynopolu (dzisiejszym Stambule). Został pochowany na cmentarzu angielskim z czasów wojny krymskiej w Haidar Pasza na przedmieściach Konstantynopola.