Konsekwencje pośrednie dla gospodarki mogą być znacznie bardziej negatywne, a ich wartość może sięgnąć niemal 20% PKB Nepalu. Kraj czekają ciężkie czasy. Całkowitemu zniszczeniu uległa sieć układów infrastrukturalnych niezbędnych do utrzymania dobrego stanu gospodarki i nie ulega wątpliwości, że Nepal w tym roku czeka recesja. Po trzęsieniu ziemi, warunki ekonomiczne w Nepalu są niemal równie złe, co w Zimbabwe.
Utrzymanie dostępu Nepalu do dewiz
Główny priorytet gospodarczy to utrzymanie dostępu Nepalu do dewiz. Wbrew powszechnej opinii, turystyka odpowiada za jedynie niewielką część nepalskiego PKB (ok. 8,2% w 2013 r.), jednak stanowi drugie co do wielkości źródło dewiz po środkach przesyłanych do kraju przez emigrantów ekonomicznych. W nadchodzących miesiącach kluczowe znaczenie będzie miała międzynarodowa pomoc finansowa, umożliwiająca zarówno rządowi, jak i sektorowi prywatnemu spłatę zobowiązań wobec wierzycieli zagranicznych oraz stabilizację bilansu płatniczego.
Największym wyzwaniem będzie rozsądne wydatkowanie pomocy finansowej
Dla Nepalu największym wyzwaniem nie będzie uzyskanie pomocy finansowej, ale jej rozsądne wydatkowanie. Podobnie jak ma to miejsce w wielu innych nisko rozwiniętych gospodarkach, w Nepalu na każdym szczeblu społecznym panuje korupcja. Pomimo mechanizmu kontroli ustanowionego przez społeczność międzynarodową, szacuje się, że co najmniej 10%-20% ogólnej kwoty pomocy finansowej przepadnie w związku z oszustwami i malwersacjami finansowymi. Jest to niemal nie do uniknięcia.
Odbudowa gospodarki po tragedii nie jest łatwym zadaniem. Można jednak przyjąć, że poniższe zalecenia, które sprawdziły się w innych krajach, przyniosą pozytywne rezultaty również i w Nepalu:
- Reorganizacja polityki pieniężnej z uwzględnieniem coraz mocniejszych relacji gospodarczych z Chinami. Rupia nepalska jest powiązana sztywnym kursem z rupią indyjską, co w ostatnich miesiącach znacznie nadwerężyło gospodarkę Nepalu w związku z dewaluacją indyjskiej waluty. Znacznie bardziej zasadne byłoby powiązanie rupii nepalskiej z koszykiem walut obejmującym chińskiego juana.
- Nacisk na program infrastrukturalny typu Nowy Ład Roosevelta, finansowany i nadzorowany przez społeczność międzynarodową.
- Rozwój sektora hydroenergetycznego, w którym głównym aktorem są już Chiny, co oznacza inwestowanie w edukację, aby zbudować lokalną wiedzę i poprawić klimat gospodarczy.
Odbudowa gospodarki po kryzysie zajmie co najmniej dekadę, a jeszcze więcej czasu zajmie utworzenie się dobrze wykształconej klasy średniej, jednak przyszłość Nepalu zdecydowanie rysuje się w jasnych barwach. Kraj ma znaczny potencjał, w szczególności, jeżeli zdoła rozwinąć efektywny sektor hydroenergetyczny.
Christoper Dembik, Saxo Bank / awi