Teatr Polskiego Radia realizuje słuchowiska dla trzech anten (Programu I, Programu II, Programu III). Repertuar jest przygotowywany w sposób uwzględniający specyfikę programową anten, audytorium i zasięg. Oferta Teatru Polskiego Radia zawiera słuchowiska oryginalne jak i adaptacje rozmaitych utworów literackich. Podczas konferencji prasowej Krzysztof Sielicki podkreślił, że repertuar "teatru wyobraźni" zmienia się w dużym stopniu dzięki głosom słuchaczy. Obecnie słuchaczy najbardziej interesują współczesne historie, które stawiają trudne pytania i udzielają na nie odpowiedzi.
Od początku istnienia Teatru Polskiego Radia wysoki poziom aktorski, stanowi jeden z najważniejszych wyrózników teatru żywego słowa. Z Teatrem Polskiego Radia współpracuje blisko 250 aktorów. Są wśród nich m.in. Dorota Landowska, Adam Ferency, Henryk Talar, Andrzej Blumenfeld, Zdzisław Wardejn, Piotr Bajor, Ignacy Gogolewski.
Obecnie w zespole reżyserskim pracują: Janusz Kukuła, Waldemar Modestowicz, Jan Warenycia, Andrzej Piszczatowski, Dobrosława Bałazy, Henryk Rozen. Z Teatrem współpracują zaś: Janusz Zaorski, Julia Wernio, Tomasz Man, Paweł Łysak, Wojciech Markiewicz, Jerzy Gruza, Maciej Wojtyszko, Jacek Gąsiorowski, Jarosław Gajewski, Szczepan Szczykno.
Najbliższe premiery to:
29.03.2009, Program II, godz. 20:30 „Crash Europe” Tomasza Mana
8.04.2009, Program I, po godz. 20 „Kordian”Juliusz Słowackiego
26.04. 2009, Program I, po godz. 21. „Antygona w Nowym Jorku” Janusza Głowackiego
Historia Teatru Polskiego Radia
Za moment narodzin Teatru PR uznaje się datę 29 listopada 1925 r., kiedy to nadano pierwsze sluchowisko - "Warszawiankę" Stanisława Wyspiańskiego (w radiofonizacji Mikołaja Alojzego Kaszyna). W początkowym okresie repertuar teatru radiowego składal się głównie z adaptacji literatury pięknej: poezji, prozy, dramatu, wykonywanej przez najznakomitszych artystów sceny polskiej (L. Schiller, J. Osterwa, S. Jaracz, A. Zelwerowicz). W tym czasie wyksztalciła się też grupa reżyserów radiowych (przede wszystkim rozgłośni wileńskiej - A. Bohdziewicz, T. Byrski, T. Łopalewski). Po wojnie Teatr PR stał się najpowszechniejszym teatrem w Polsce. W latach największego rozwoju (lata 1960-1970) przygotowywano ponad 600 premier rocznie - adaptacji utworów scenicznych, radiofonizacji prozy, słuchowisk oryginalnych i form eksperymentalnych. Został nagrany kanon literatury polskiej i obcej. Słuchowiska pisane specjalnie dla teatru radiowego zyskały wiele nagród międzynarodowych (np. utwory A. Mularczyka, J. Janickiego, S. Górzańskiego).