Tradycyjnie w Środę Popielcową katolicy uczestniczą we mszy świętej, w czasie której kapłan posypuje ich głowy popiołem ze spalonych gałązek, poświęconych w Niedziele Palmową poprzedniego roku. Wypowiada przy tym słowa "Z prochu powstałeś i w proch sie obrócisz" lub: "Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię". Popiół symbolizuje kruchość ludzkiego życia i pokorę, a także wewnętrzną przemianę człowieka i oczyszczenie.
W Popielec, podobnie jak w Wielki Piątek, katolików obowiązuje ścisły post. Wierni rezygnują z potraw mięsnych i tylko raz mogą najeść się do syta. Pozostałe posiłki powinny być skromne.
W Wielkim Poście wierni nie powinni organizować wesel oraz hucznych zabaw. Kościół nie precyzuje, która rozrywka jest naruszeniem nastroju pokutnego. Rozróżnienie pozostawia sumieniu wiernych.
We wszystkie piatki Wielkiego Postu w kościołach jest odprawiana Droga Krzyżowa, a w niedziele - Gorzkie Żale. W tym czasie szaty liturgiczne mają barwę fioletowa.
Popielec został wprowadzony do kalendarza katolickiego w VII wieku przez papieża Grzegorza I. Poczatkowo popiołem posypywano tylko głowy grzeszników, którzy przygotowali się do sakramentu pokuty. Obrządek ten wobec wszystkich wyznawców wprowadził papież Urban II w 1091 roku.
Liczba 40 dni Wielkiego Postu (nie wlicza się niedziel), wiąże się z wydarzeniami zawartymi w Biblii. Nowy Testament mówi o 40-dniowym poście i kuszeniu Jezusa na pustyni. W Starym Testamencie jest mowa o 40-tu dniach potopu i 40-tu latach wędrówki Izraela przez pustynie. Również prorok Eliasz, idąc na górę Horeb, przez 40 dni obywał się bez posiłku. Tyle samo czasu pokutowali mieszkańcy Niniwy po kazaniu Jonasza.
rk,Informacyjna Agencja Radiowa (IAR)