Wiosna astronomiczna rozpoczyna się w momencie równonocy i trwa do przesilenia letniego. Na półkuli północnej oznacza to czas od 21 marca do 22 czerwca. Czasami te daty wypadają dzień wcześniej lub dzień później.
W przeciwieństwie do astronomów, klimatologom trudniej wskazać konkretną datę nadejścia wiosny. Uznają, że w Europie Zachodniej jest to okres od kwietnia do czerwca, a w Europie Wschodniej - od marca do maja.
Klimatolog Michał Kowalewski z Instytutu Meteorologii i Gospodarki tłumaczy, że wiosna klimatologiczna przychodzi do takich krajów jak Hiszpania i Francja później, bo są położone bliżej oceanu. Wyziębiony, długo się nagrzewa i zabiera ciepło znad kontynentu.
Klimatolodzy posługują się też pojęciem wiosny termicznej - gdy średnia dobowa temperatura przekracza 5 stopni. Taka wiosna w Polsce nadchodzi najwcześniej w pasie Słubice -Wrocław, a najpóźniej w Tatrach. W stolicy można się jej spodziewać zwykle między 25 a 30 marca. Do polskiego bieguna zimna statystycznie dociera koło 10 kwietnia.
Bywało różnie
Jeden z najzimniejszych początków wiosny odnotowano w 1942 roku w Suwałkach. Termometry wskazywały wówczas minus 24 stopnie. Rekordowo ciepły był początek wiosny w 1974 roku - we Wrocławiu było plus 25,2 stopnia.
Wiosna astronomiczna nie zawsze pokrywa się z wiosną termiczną, czyli typowymi temperaturami dla tej pory roku. O wiośnie termicznej mówimy wtedy, gdy średnia dobowa temperatura przekracza 5 stopni Celsjusza. Najwcześniej dzieje się tak w pasie Słubice - Wrocław, tam ciepło jest juz przed 25 marca. Na Mazowszu wiosna termiczna pojawia się około 30 marca, w samej Warszawie następuje miedzy 25 a 30 marca.
Zaczynają rok od wiosny
W wielu kalendarzach pierwszy dzień wiosny jest jednocześnie pierwszym dniem roku. Odzwierciedlają to języki: wietnamski, japoński i chiński. Pierwszy dzień roku po chińsku brzmi "czun-wang-jue", co znaczy "miesiąc księcia wiosny". W starożytnym Rzymie, Nowy Rok rozpoczynał się wiosna, a pierwszym miesiącem roku był marzec, stad "idy marcowe".
Polskie słowo "wiosna" ma korzenie w języku praindoeuropejskim, bowiem "ves" oznaczało jasność, światło i radość. Pierwszy kwiat wiosenny to prymula, czyli pierwiosnek.
Z nadejściem wiosny jest związany ludowy zwyczaj topienia Marzanny, o którym juz w XV wieku pisał Jan Długosz w "Kronikach". Obrzęd topienia słomianej kukły wyobrażał symboliczne zniszczenie zimy, śmierci oraz wszelkiego zła.
rk,Informacyjna Agencja Radiowa (IAR)