Zofia Posmysz urodziła się 23 sierpnia 1923 r. w Krakowie. Podczas okupacji uczęszczała na komplety tajnego nauczania oraz kolportowała gazetki konspiracyjne. Niemcy aresztowali ją w kwietniu 1942 r. w Krakowie. Trafiła do więzienia przy ulicy Montelupich, skąd 30 maja 1942 r. została deportowana do Auschwitz.
Od czerwca do sierpnia 1942 r. przebywała w karnej kompanii w Budach. W obozie pracowała w obieralni ziemniaków, w kuchni więźniarskiej, a następnie pełniła funkcję pisarki w magazynie żywnościowym i kuchni więźniarskiej. 18 stycznia 1945 r. została ewakuowana do Ravensbrück i Neustadt-Glewe. Wyzwolenia doczekała 2 maja 1945 r.
- Gdy pociąg naładowany ludźmi przeznaczonymi do gazu zatrzymywał się na rampie, słychać było syk lokomotywy. Ten straszny dźwięk nieraz budził mnie w nocy - mówiła w radiowej Jedynce Zofia Posmysz.
Współpraca z Polskim Radiem
Po wojnie pracowała jako korektorka w redakcji jednej z warszawskich gazet, a potem w dziale literackim Polskiego Radia. Była autorką książek o tematyce obozowej: "Pasażerka", "Wakacje nad Adriatykiem", "Ten sam doktor M", "Do wolności, do śmierci, do życia". Największą popularność zdobyła "Pasażerka", przetłumaczona na kilka języków. Na jej podstawie Andrzej Munk zrealizował film pod tym samym tytułem. Była scenarzystką popularnego słuchowiska radiowego "W Jezioranach".
- W radiu, w dziale literackim, gdzie pracowałam jako reporterka, poznałam mojego męża Jana Piaseckiego i to ukształtowało moją dalszą drogę, bardzo długą i zróżnicowaną. Powoli, najpierw jako reportażystka, rozwijałam się, już nie tylko tematy obozowe były moimi. Radio mnie wykształciło jako pisarkę - mówiła w styczniu w radiowej Dwójce Zofia Posmysz.
W styczniu 2020 r. prezydent RP Andrzej Duda odznaczył Zofię Posmysz Orderem Orła Białego.
jp