Najłatwiej ciekawość świata wynieść z domu. Najłatwiej, gdy przekazują ją rodzice. A gdy nie przekazują? Wtedy trzeba się zdać na siebie albo na znajomych i w pewnym momencie okazuje się, że zaczyna nam brakować czasu i finansów, by pojechać w kolejne świetne miejsce, o którym słyszeliśmy lub widzieliśmy na zdjęciach.
Podróżowanie wciąga, dzięki niemu spotyka się nowych ludzi, na ogół fajnych ludzi. Czasami, jak to w życiu, trochę pokręconych, czasami mało sympatycznych, ale w większości intrygujących, od których można się czegoś dowiedzieć.
A co może być ciekawszego od spotkania z ciekawym człowiekiem, najlepiej mądrzejszym niż my sami? Polaków coraz częściej stać na podróże. Można NAS spotkać w największej dziurze, w najmniej spodziewanych momentach. W czasie naszej podróży z Kostaryki spotkaliśmy Wojtka. Podróżuje tak samo jak my, ale jednak zupełnie inaczej. 6 miesięcy w trasie, żadnego pośpiechu. Inaczej niż my. Ale czy można powiedzieć, że któryś sposób podróżowania jest lepszy? My chcielibyśmy czasami tak jak on, on chciałby pewnie czasami tak jak my. Oczywiście, kiedy ma się czas doświadczyć tego, co się widzi, gdzie się jest, podróż smakuje lepiej. Ale nie zawsze tak można.
A, więc dziś o braku pośpiechu i o obcowaniu z samym sobą.