Jak wyjaśnił Krzysztof Michalski, dziennikarz naukowy radiowej Jedynki, stacja we Lwowie była bardzo prymitywna, korzystano z baraków, które były przygotowane na targi. W studiach - jak opowiedział inżynier Polskiego Radia Adolf Herzig - był jeden, ważący sześć kilogramów, mikrofon.
Prymitywne były też radioodbiorniki, ale ich posiadanie - jak zwrócił uwagę zmarły w 1999 roku pisarz i publicysta Jerzy Waldorff - było dowodem wysokiego statusu społecznego. - I patrzyli wszyscy na siebie z niejaką dumą: oto w Poznańskiem, gdzieś pod Trzemesznem, słychać jak w Warszawie grają Chopina. I to grają cudownie, bowiem te trzy czy cztery takty, które z tych straszliwych świstów i zgrzytów doleciały, wydawały się po prostu bajecznie piękną muzyką - wspomniał.
Muzyka w radiu w tamtych czasach nadawana była nie z taśm czy płyt, a grana na żywo. W ówczesnych warunkach, jak podkreślił inżynier Władysław Cetner, było to trudne zadanie. Jak przyznał, kiedy soliści Jan Kiepura i Wiktor Brégy, którzy prywatnie nie przepadali za sobą, zaczynali się kłócić na korytarzu trzeba było interweniować, bo izolacja była kiepska i wszystko, co mówili wyłapywał mikrofon.
Z okazji 90-lecia Polskiego Radia Jedynka przygotowała specjalny cykl, w którym przypomina historię rozgłośni. Jego kolejne odsłony pojawiać będą się na antenie w każdy wtorek i czwartek w "Sygnałach dnia" i "Popołudniu z Jedynką" (do 21 kwietnia włącznie).
***
Przygotowała: Katarzyna Pilarska
Data emisji: 10.02.2015
Godzina emisji: 6.25
Materiał został wyemitowany w audycji "Sygnały dnia".
(kk/asz)