Łączność satelitarna uważana jest za jeden z najbardziej ekologicznych sposobów komunikowania się na duże odległości. Jej najważniejszą zaletą jest brak konieczności instalowania obciążających środowisko linii naziemnych, czy też budowy kompleksowej infrastruktury.
- W odróżnieniu od technologii naziemnych, które wymagają wykonania prac inżynieryjnych i doprowadzenia okablowania, w związku z czym angażują wiele paliwożernych maszyn i w sposób bezpośredni ingerują w lokalny ekosystem, transmisja satelitarna opiera się w 100% na energii słonecznej. Wyniesienie satelity na orbitę wydziela porównywalną ilość dwutlenku węgla co jeden lot transatlantycki, przy czym zapewnia łączność internetową dla obszaru wielkości Europy przez co najmniej 15 lat.
Jak ominąc ziemię
Budowa infrastruktury naziemnej zawsze jest związana z pewną ingerencją w lokalne ekosystemy. W każdym takim przypadku mamy do czynienia z robotami ziemnymi, kopaniem rowów koniecznych do układania kabli lub konstrukcją fundamentów pod stosowne maszty radiowe. Trudno jest ocenić wpływ indywidualnego projektu na równowagę w przyrodzie, jednak za każdym razem doświadczamy mniejszej lub większej zmiany w porównaniu ze stanem pierwotnym. Podczas instalacji łączności satelitarnej nie naruszany jest grunt, nie potrzebne jest uzyskiwanie pozwoleń na budowę czy zajęcie działek. Działania instalacyjne polegają na dostarczeniu urządzeń będących częścią infrastruktury telekomunikacyjnej i służących do nadawania i odbioru sygnału. Całość instalacji sprowadza się do montażu anteny na ścianie lub na dachu budynku i podłączeniu modemu satelitarnego - podobnie jak instalacja zestawu do odbioru telewizji satelitarnej. Oprócz tego urządzenia potrzebne do korzystania z Internetu satelitarnego w żaden sposób nie są szkodliwe dla ludzi lub zwierząt. Wszystkie urządzenia nadawczo-odbiorcze spełniają szereg rygorystycznych norm i zaleceń stosowanych w UE.
Warto podkreślić fakt, że technologie satelitarne należą do tzw. Zielonego ICT i w minimalny sposób wpływają w trakcie budowy i eksploatacji na naturalne ekosystemy. Transmisja wiązki sygnałów jest ograniczona i wycelowana wyłącznie wertykalnie „góra-dół”, co bardzo redukuje zanieczyszczenia elektromagnetyczne środowiska naturalnego: minimalizuje wpływ na orientacje pszczół czy ptaków wędrownych. Istnieje duża korelacja między niską gęstością zaludnienia i ilością gospodarstw rolnych, a obszarami programu NATURA 2000, na których takie rozwiązania ekologiczne powinny być w szczególności rozważone.
