Wideo z przeglądarki w czasie rzeczywistym
Od wielu lat przeglądarki sprawiają, że informacje są dostępne dla mas. Aplikacje webowe takie jak Facebook, pozwalają na interakcje, w rodzaju zamieszczania postów czy dzielenia się zdjęciami, jednak niewiele z tych interakcji może zachodzić w czasie rzeczywistym. Standard WebRTC to zmienia. Obecnie istnieją interaktywne technologie dostępne z poziomu sieci, jak np. WebEx. Jednak aplikacje te są relatywnie trudne we wdrażaniu i rozwijaniu, bowiem wymagają różnych rozwiązań, aby działać na różnych urządzeniach (Windows, Android, iOS etc.), a ponadto ich poprawne działanie wymaga pobrania aktualnych wtyczek, które dodatkowo utrudniają korzystanie z aplikacji.
Standard WebRTC jest więc interesującym i ważnym krokiem w rozwoju technologii wideo. Wyróżniają go 3 kluczowe aspekty:
- Urządzenie. Zamiast przejmować się kompatybilnością setek urządzeń, nacisk położony jest na używanie wspólnego standardu dla wszystkich przeglądarek.
- Rozwój. Standardy sprawiają, że łatwo nawiązywać w sieci interakcje w czasie rzeczywistym. Nie musisz być ekspertem w dziedzinie ICT, aby korzystać z tej technologii. Nie ma również potrzeby „przepisywania” czy tworzenia nowych praw dostępu dla każdego urządzenia.
- Wdrożenie. Nowy standard jest łatwy w upowszechnianiu – wystarczy aktualizacja obecnie używanej aplikacji webowej, bez konieczności pobierania wtyczek czy nowych aplikacji.
Jeśli chcemy zmienić sposób, w jaki komunikują się ludzie i przenieść go na wyższy poziom, będziemy potrzebowali prostej, wszechobecnej i dającej się łatwo wdrożyć platformy, jaką jest platforma webowa. Aby zmienić sieć, musimy zmienić przeglądarki tak, aby używały otwartych standardów. Cisco zmieniło już świat tradycyjnej telekomunikacji, przenosząc ją do świata opartego o IP, teraz zmieniamy sieć tak, aby dzięki korzystaniu z wideo w czasie rzeczywistym była jeszcze bardziej interaktywna.
Lokalizacja, obecność i czujniki, czyli urządzenia świadome otoczenia
Świadomość otoczenia (context aware computing) to zjawisko, które w powszechnym przekonaniu fundamentalnie zmieni sposób, w jaki korzystamy z naszych urządzeń. W przyszłości nasze urządzenia będą gromadzić unikalny zestaw informacji o nas - o tym, jak spędzamy dzień, gdzie jesteśmy i dokąd się wybieramy. Zaczynamy obserwować zmianę polegającą na tym, że przestaje się liczyć dostarczenie treści gdziekolwiek i kiedykolwiek, natomiast nabiera znaczenia dostarczenie właściwej informacji właściwej osobie we właściwym miejscu, czasie i we właściwy sposób.
Obecnie obserwujemy wiele tego typu inicjatyw w świecie elektroniki konsumenckiej. Bez wątpienia przewodzi im Google pracując nad Google Now czy wyszukiwaniem głosowym, jednak również inne, mniejsze firmy zaczynają dostarczać usługi w oparciu o kontekst. Natomiast działka usług dla biznesu nadal czeka na zagospodarowanie, choć wielu gigantów IT jak IBM, Oracle czy Microsoft już zaczęło w nią inwestować.
Upowszechnienie protokołu IPv6
Wraz z nieustającym boomem na mobilne, połączone z siecią urządzenia, coraz większego znaczenia nabiera protokół IPv6. Wraz z jego upowszechnieniem, możliwe stanie się połączenie z siecią już nie tylko smartfonów czy tabletów, ale także przedmiotów codziennego użytku.
Obecnie wszystkie systemy operacyjne — Windows Vista, 7, 8, Apple Mac OS X, iOS i Google Android — wspierają zarówno IPv6 jak i IPv4, co stanowi doskonały punkt wyjścia do upowszechnienia nowego protokołu internetowego. W ciągu ostatnich dwóch lat obserwowaliśmy wyraźny wzrost udziału IPv6 w ogólnej liczie połączeń internetowych i jesteśmy przekonani, że w ciągu najbliższych 5 lat udział ten osiągnie 50 procent.
- Mobilne sieci IPv6. Użytkownicy sieci T-Mobile i Metro PCS w Stanach Zjednoczonych, korzystający z najnowszej wersji oprogramowania Android, już teraz domyślnie korzystają z IPv6, bez adresu IPv4, łącząc się z siecią operatora. Ruch sieciowy w miejsca kompatybilne z protokołem IPv6, takie jak Google, Facebook, Yahoo! czy Wikipedia, będzie się odbywał za jego pośrednictwem. Natomiast ruch do miejsc nieobsługujących IPv6 będzie tłumaczony na IPv4 po przejściu do sieci operatorskiej. Jeśli pozostaną jakieś aplikacje, które nie wiedzą, jak radzić sobie z IPv6, wówczas samo urządzenie oparte na systemie Android wykona tłumaczenie IPv4 na IPv6 wewnętrznie, więc sieć w ogóle nie widzi już IPv4.
- Domowe sieci IPv6. IPv6 umożliwia korzystanie z wielu adresów w jednym interfejsie, a IPv4 pozwala tylko na korzystanie z jednego aktywnego adresu w danym momencie. Ta zasadnicza różnica pomiędzy IPv4 i IPv6 umożliwia sieci sterowanie ruchem aplikacji, a więc bezpośrednie kierowanie go bądź balansowanie jego obciążeniem pomiędzy wieloma dostawcami usług, sieciami VPN i innymi rodzajami punktów wyjścia z sieci domowej. Te nowe możliwości, w połączeniu z możliwościami routingu klasy enterprise dostosowanymi do środowiska domowego, umożliwiają aplikacjom działającym w IPv6 w naturalny sposób uzyskać bezproblemowy wgląd w sieć, w której działają.
- Korporacyjne sieci IPv6. W początkowej fazie rozwoju Internetu, gdy protokół IPv4 został opracowany, urządzeniem podłączonym do Internetu był duży stacjonarny komputer obsługujący tylko jeden rodzaj ruchu danych, a każdy komputer miał oddzielny adres IP. Dzisiaj, sieci przedsiębiorstw muszą być w stanie obsługiwać dźwięk i obraz, a także dane, i często robią to poprzez korzystanie z oddzielnych wirtualnych sieci LAN (vLAN) w celu obsługi poszczególnych rodzajów ruchu, tworząc sztuczne, trudne do przekroczenia granice. W sieciach IPv6, każde urządzenie w sieci może mieć wiele adresów, z których każdy jest dedykowany i zoptymalizowany do obsługi głosu, wideo i danych. Umożliwia to dostęp do każdego rodzaju usług w sposób optymalny, bez oddzielnych sieci vLAN.
Wszystkie opisane powyżej projekty sieci wykorzystują możliwości IPv6 w różny sposób, ale zasadniczo korzystając z tej samej technologii IP. Kluczowe jest to, że postęp w jednej dziedzinie może inspirować innowację w innej, przy jednoczesnym zwiększeniu zasięgu w ramach nieustannie rosnącej sieci IP. Nowe podejście, zorientowane na IPv6, przekracza granice jednego środowiska, pozwalając na osiągnięcie ekonomii skali i umożliwienie prawdziwie powszechnego dostępu do sieci, stanowiąc serce Internetu Wszechrzeczy.
Internet Wszechrzeczy (IoE) a M2M, bezpieczeństwo i MDM.
- IoE a M2M: Zgodnie z definicją IoE obejmuje trzy rodzaje połączeń: maszyna-maszyna (M2M), człowiek-maszyna (P2M) i człowiek-człowiek (P2P). W sumie, połączenia P2P i P2M będą stanowić 55 procent całkowitej wartości rynku IoE w 2022 r., podczas gdy połączenia M2M pozostałe 45 proc.
Połączenia M2M szybko stają się mierzalnym źródłem zysku. IoE oznacza orkiestrację nowych technologii, w tym analityki Big Data, wideo, mobilności i chmury. Swoim zasięgiem ostatecznie obejmie prawie wszystko – od dróg i silników odrzutowych, przez buty i lodówki, po gleby, pola i półki supermarketów – a tanie, małe czujniki, będą generować terabajty danych gotowych do analizy i wyciągania kluczowych wniosków.
- IoE a bezpieczeństwo: Zaawansowane funkcje bezpieczeństwa (zarówno logicznego jak i fizycznego) oraz polityki prywatności są czynnikiami krytycznymi dla rozwoju gospodarki opartej na Internecie Wszechrzeczy. Rozwój ten będzie zaś polegał na coraz większym wykorzystaniu możliwości IoE przez przedsiębiorstwa sektora prywatnego w ciągu najbliższej dekady. Ten wzrost może jednak zostać zahamowany, jeśli coraz większym możliwościom technicznym w dziedzinie bezpieczeństwa nie będą towarzyszyć zasady i procesy mające na celu ochronę danych firmy i jej klientów.
- IoE a MDM: W sytuacji, gdy rozwiązania MDM (Mobile Device Management) coraz szybciej się upowszechniają, głównym czynnikiem wyróżniającym je od rozwiązań konkurencji staje się zdolność do potencjalnej obsługi miliardów urządzeń, które muszą być w odpowiedni sposób zarządzane. Większość stosowanych dziś rozwiązań MDM nie skaluje się i nie jest tworzona tak, aby korzystać z możliwości, jakie daje chmura, by wymienić tylko dwa ograniczenia. Są to dokładnie te obszary, w których rozwój Cisco mocno inwestuje przy pracach nad rozwiązaniami MDM.
Aplikacje: SDN (Software Defined Networking) i Application Centric Infrastructure
Wczesne modele SDN próbowały skupiać się na wirtualizacji i nakładaniu na siebie kolejnych warstw infrastruktury, jednak bez prawdziwej intregracji świata fizycznego i wirtualnego, modele te były niesatysfakcjonujące przez brak odpowiedniej widoczności i przejrzystości systemu. Podejście to zostało dodatkowo skomplikowane istnieniem wielu punktów zarządzania, różnych modeli licencjonowania i kontroli wersji oprogramowania oraz potrzebą spójności środowisk różnych hiperwizorów. Ponadto, mając ograniczone możliwości skalowania i rozwiązywania problemów, modele te raczej maskowały owe problemy, nie usuwając ich. A co naważniejsze, żadne z tych rozwiązań nie zostało faktycznie zbudowane od podstaw, aby sprostać wymogom aplikacji
- Architektura Cisco ACI (Application Centric Infrastructure) oferuje holistyczne podejście i inteligentnie łączy wydajność aplikacji z infrastrukturą sieciową, zapewniając wymierne korzyści biznesowe.
Poprzez ujednolicenie silosów odpowiedzialnych za storage, sieci, moc obliczeniową, bezpieczeństwo i usługi w centrach danych, Cisco ACI zapewnia wgląd w całą infrastrukturę. Oznacza to, że może być zarządzane jako jeden system, nawet jeśli firma korzysta zarówno z fizycznych, jak i wirtualnych zasobów IT. Dzięki ACI przedsiębiorstwa zyskują prostą, precyzyjną kontrolę nad jakością usług, bezpieczeństwem i SLA. Profile aplikacyjne zapewniają stałą wydajność aplikacji, bez względu na to, gdzie się znajdują i jakie zmiany wprowadzane są w sieci.
autor: Hans-Christian Johansson/Cisco
