JOANNA BACHURA-WOJTASIK – doktor nauk humanistycznych, adiunkt w Katedrze Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Łódzkiego, wykładowca, medioznawca, teoretyk radia. Jest autorką książki Odsłony wyobraźni. Współczesne słuchowisko radiowe (Wydawnictwo Adam Marszałek, 2012) oraz współautorką (obok Elżbiety Pleszkun-Olejniczakowej i Aleksandry Pawlik) książki Dwa Teatry. Studia z zakresu teorii i interpretacji sztuki słuchowiskowej (Wydawnictwo Adam Marszałek, 2011). Ma na swym koncie kilkadziesiąt opublikowanych artykułów w monografiach polskich i zagranicznych oraz w różnych czasopismach naukowych. Podstawą jej zainteresowań badawczych jest radioznawstwo, przede wszystkim artystyczne gatunki radiowe – słuchowisko, reportaż, feature. Interesuje ją także współczesna kultura – jej przemiany, właściwości, funkcje. Z wykładami o tematyce radia artystycznego gościła na uczelniach zagranicznych, m.in.: Volda University College (Norwegia), Politecnico de Lisboa (Portugalia), Università Degli Studi Di Modena E Reggio Emilia (Włochy). Jest koordynatorem Łódzkiej Szkoły Radioznawczej (Lodz School of Radio Studies), afiliowanej przy European Communication Research and Education Association (ECREA), pierwszej takiej szkoły w Polsce stworzonej na Uniwersytecie Łódzkim przez prof. Elżbietę Pleszkun-Olejniczakową. Opiekun naukowy Radioznawczego Koła Naukowego. Pełni funkcję sekretarza ds. numerów dziennikarskich kwartalnika „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica”.
KRZYSZTOF GORDON – aktor teatralny, filmowy, telewizyjny i radiowy, reżyser. Absolwent PWST w Warszawie (1968). Debiutował rolą Laertesa w Hamlecie w reż. K. Brauna w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie. Od 1970 r. w zespole gdańskiego Teatru Wybrzeże, gdzie stworzył kilkadziesiąt ról pierwszo- i drugoplanowych. Stworzył również wiele kreacji w Teatrze Telewizji, grając w spektaklach w reż. M. Okopińskiego, St. Hebanowskiego, J. Kreczmara, R. Bugajskiego, G. Wiśniewskiego, K. Babickiego. Wystąpił w kilkudziesięciu słuchowiskach, zarówno rozgłośni regionalnych (Radio Gdańsk S.A., Radio Szczecin), jak i Teatru Polskiego Radia, m.in.: Czasu jutrzennego, reż. S. Woroniecki (rola: Jan, 1995), Wyjazd, reż. A. Piszczatowski (rola: Henryk Floris Schopenhauer, 2000), Anioły, reż. A. Piszczatowski (rola: Narrator, 2007), De profundis, reż. S. Woroniecki (rola: Człowiek z wachlarza/Żołnierz, 2008), Rozstrzelana warta honorowa, reż. H. Rozen (rola: Płk Jarosław Okulicz-Kozaryn, 2008), Raport Piłata, reż. J. Kukuła (rola: Szef, 2013), Śmieszny staruszek, reż. J. Kukuła (rola: Staruszek, 2015). W 2002 r. zadebiutował jako reżyser słuchowiska Melisa wg prozy Dariusza Odiji (słuchowisko wyróżniono rekomendacją na III Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2003”). Laureat wielu nagród, m.in.: Nagrody Wojewody gdańskiego (1990, 1991, 1995), „Sopockiej Muzy” – nagrody Prezydenta Miasta Sopotu (1997), Pomorskiej Nagrody Artystycznej w dziedzinie aktorstwa (1998), Nagrody Teatralnej Marszałka województwa pomorskiego (2000, 2004), Nagrody Prezydenta Gdańska z okazji jubileuszu 45-lecia pracy artystycznej (2014). Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1996), Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2009). Juror XV i XVI Festiwalu „Dwa Teatry”.
ANTONI LIBERA – pisarz, tłumacz, znawca twórczości Samuela Becketta. Ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim, doktoryzował się w Polskiej Akademii Nauk. Przełożył i wydał wszystkie dzieła dramatyczne Becketta, część jego utworów prozą oraz eseje i wiersze. Sztukami Becketta zajmuje się również jako reżyser, wystawiając je w Polsce i za granicą. W jego inscenizacjach występowało wielu wybitnych aktorów m.in.: Łomnicki, Zapasiewicz, Komorowska, Ferency, Seweryn, Malajkat, Zamachowski, a z brytyjskich: Barry McGovern i David Warrilow. Tłumaczył również tragedie Sofoklesa (m.in. Antygonę i Króla Edypa), dokonał nowego przekładu Makbeta Szekspira i Fedry Racine'a oraz kanonu poezji F. Hölderlina i K. Kawafisa. W 1990 r., na zamówienie londyńskiego Royal Court Theatre, napisał jednoaktówkę Eastern Promises (tytuł pol.: Czy Europa musi zginąć?), która została na tej scenie wystawiona i opublikowana w tomie The May Days Dialogues (Methuen, 1990). Spektakularny sukces literacki i wydawniczy odniosła jego powieść Madame (1998), która przełożona została na 20 języków, była nominowana do nagrody „Nike” (1999), wyróżniona Nagrodą im. A. Kijowskiego, a w 2002 r. znalazła się w finale prestiżowej IMPAC Dublin Literary Award. W 2009 wydał prozę autobiograficzną pt. Godot i jego cień (finał Nagrody Angelusa, nominacja do szwajcarskiej nagrody im. Jana Michalskiego), a w 2013 r. tryptyk nowelistyczny pt. Niech się panu darzy (Nagroda Warszawskiej Premiery Literackiej 2013). Członek PEN Clubu i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz amerykańskiego Samuel Beckett Society. W latach 1996-2001 był kierownikiem literackim Teatru Dramatycznego w Warszawie. Jest laureatem Nagrody Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich i Ministerstwa Kultury i Sztuki za przekład dzieł dramatycznych Becketta, nagrody „Literatury na świecie” za przekład powieści Molloy oraz Nagrody Duszpasterstwa Środowisk Twórczych Archidiecezji Poznańskiej za całokształt twórczości literackiej i teatralnej. W Teatrze Polskiego Radia wyreżyserował Skecz radiowy Becketta (2007).
PIOTR MOSS – polski kompozytor muzyki orkiestrowej, kameralnej, chóralnej, teatralnej i filmowej. Studiował kompozycję w klasie Grażyny Bacewicz, a po jej śmierci u Piotra Perkowskiego w PWSM w Warszawie, którą ukończył z wyróżnieniem w 1972 roku. W latach 1976-1977 odbył studia uzupełniające u Nadii Boulanger w Paryżu, uzyskując tam nagrodę Stowarzyszenia Przyjaciół Lili Boulanger za całokształt twórczości. Jest ponadto laureatem wielu nagród i wyróżnień w konkursach kompozytorskich, w kraju i za granicą. Od 1981 r. mieszka w Paryżu. W 2002 r. przyznano mu we Francji tytuł kawalera orderu literatury i sztuki „Chevalier dans l’ordre des Arts et des Lettres” za twórczość kompozytorską oraz za zasługi w rozpowszechnianiu kultury we Francji i na świecie. Jego utwory były wykonywane w Polsce, wielu krajach Europy, a także w Stanach Zjednoczonych, Singapurze, Kolumbii i Afryce Południowej. Twórczość Piotra Mossa jest niezwykle obfita i różnorodna. Obejmuje wszelkie gatunki utworów, z wyraźnym nurtem muzyki filmowej i teatralnej. W teatrze radiowym debiutował już jako nastolatek, pisząc muzykę dla Rozgłośni Polskiego Radia w Toruniu. W Teatrze Polskiego Radia, z którym współpracuje od połowy lat 70., tworzył muzykę do dziesiątek słuchowisk m.in.: Ania z Zielonego Wzgórza, Bal w operze, Chłopcy od Rudego, Fedra, Kapitan Fracasse, Listy naszych czytelników, Miód kasztelański, Musisz mnie wysłuchać, Na probostwie w Wyszkowie, Odludki i poeta, Oskar i pani Róża, Rewolwer, Śluby panieńskie, Tango, Wesele, Wyzwolenie. W 2012 roku nagrodzony Grand Prix XII Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry – Sopot 2012” za muzykę do słuchowiska Hamlet w reż. W. Modestowicza. W 2016 roku, na XVI Festiwalu „Dwa Teatry”, otrzymał nagrodę za muzykę oryginalną i opracowanie muzyczne do słuchowiska Śmierć w Wenecji w reż. T. Mana. Jest laureatem Złotego Mikrofonu (1993) oraz „Honorowego Wielkiego Splendoru” (2012).
HENRYK ROZEN – aktor, reżyser teatralny i radiowy; absolwent warszawskiej PWST (Wydział Aktorski 1967 i Wydział Reżyserii Dramatu 1978). Był aktorem Teatru im. J. Słowackiego w Gorzowie Wlkp., Teatru im. S. Jaracza w Olsztynie, Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie. Zrealizował około tysiąca słuchowisk, ponad stu spektakli scenicznych i widowisk estradowych oraz dwa cykle telewizyjnych filmów edukacyjnych. Jest autorem słuchowisk, opowiadań, wierszy i esejów. W latach 1986-1991 był dyrektorem – głównym reżyserem Teatru Polskiego Radia, w 1989 roku został pierwszym polskim laureatem Prix Italia za reżyserię słuchowiska Andrzeja Mularczyka Z głębokości wód, w tym samym roku otrzymał Złoty Mikrofon; w 2002 r. na Festiwalu Słuchowisk Polskiego Radia w Rzeszowie – nagroda za reżyserię słuchowiska Dzień, w którym stanąć miała Ziemia Jerzego Janusza Fąfary. Laureat nagrody za reżyserię słuchowiska Rzeka autorstwa Fąfary na III Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2003”. Reżyserował w radiofoniach europejskich: w Pradze, Bratysławie, Dublinie, w BBC Radio Drama w Londynie. Był wykładowcą, a później kierownikiem Zakładu Reżyserii Radiowej na Wydziale Reżyserii Filmowej, Telewizyjnej i Radiowej na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach; uczył na Wydziale Aktorskim PWSTTViT w Łodzi. W latach 1992-1995 był głównym reżyserem w Teatrze Muzycznym im. D. Baduszkowej w Gdyni, gdzie potem objął funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego, w latach 1998-2002 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Teatru im. W. Siemaszkowej w Rzeszowie. Laureat Grand Prix IV Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2004” za reżyserię słuchowiska Brzytwy kata Sellingera Jerzego J. Fąfary. W 2016 roku został uhonorowany nagrodą Teatru Polskiego Radia „Splendor Splendorów”.
