W prezentowanym tomie znalazły się następujące scenariusze słuchowisk, zrealizowane w Teatrze Polskiego Radia w latach 1984-2010:
„Obroża”
„Szczur”
„Sowy”
„Barłożenie, czyli pamiętnik małżeński”
„Niedzwońcie do mnie... umarłem”
"Drzazga"
"Apostoł niewiary"
"Kaktus - groteska polska"
"Obłoczni, czyli Sen Chopina"
Wszystkie scenariusze uzupełniono o informacje dotyczące realizacji radiowej, tzn. dane o obsadzie, reżyserii, realizacji akustycznej oraz ilustracji muzycznej.
Ze wstępu Autora:
"Zastanawiałem się, czy jest coś, co łączy (tematycznie lub stylistycznie) tak różne moje słuchowiska, pochodzące do tego z różnych okresów tworzenia. Myślę, że można by wyodrębnić pewne wątki tematyczne, które szczególnie przyciągały moją uwagę.
Interesują mnie szczególnie patologie indywidualne na tle obrazów z naszej współczesnej historii, obrazów ujawniających rys polskiego społczeństwa lub jakieś jego grupy (Szczur, Sowy). Bliski jest temu teamt indywidualnego buntu bohatera - również wykazującego odstępstwa od normy - na tle "chorób" współczeności (Nie dzwońcie do mnie... umarłem). Zajmują mnie też patologie ideologiczne, systemowe, zniewalające człowieka (ukazane realistycznie i serio - Apostoł niewiary lub w stylistyce groteski - Kaktus).
Kreacja historyczna w Apostole, surrealistyczny chwyt z groteskowym przymrużeniem oka w Kaktusie stają się tylko pretekstem do opisania buntu wobec jakiejś minionej już rzeczywistości, buntu wciąż jednak mającego dla nas aktualne znaczenie, decydujące i dziś o zasadniczych wyborach i postawach ludzi, których reprezentują bohaterowie sztuki.
Istotnym słuchowiskiem z ostatnich lat, koncentrującym w sobie charakterystyczne dla mnie chwyty stylistyczno-konstrukcyjne, jest Drzazga. Główne jej wątki tematyczne - to próba rozliczenia się artysty ze sobą, ze swoimi bliskimi i z czasem, w którym mu przyszło żyć. Niektóre z tych wątków - tyle że w bardziej autoironicznym wymiarze (w małżeńsko-pozamałżeńskiej piramidzie) - pojawiają się w Barłożeniu".
GRZEGORZ WALCZAK - poeta, prozaik, dramaturg
|
Jest autorem tomików wierszy: Witraże, Autoportret z przeszłości, A kiedy zastuka anioł, Roznamięty, Sopel Słońca oraz powieści: Pamiętnik małżeński, Oaza, Nim zaśnie ziemia, Anioł ze Starego Miasta.
|
|
Jego książki ukazały się w Jugosławii w języku serbsko-chorwackim. Zajmował się też tłumaczeniem literatury serbskiej i chorwackiej.
|
|
Jest autorem sztuk teatralnych, a także wielu słuchowisk radiowych emitowanych przez Polskie Radio i radiostacje zagraniczne: Belgrad, Zagrzeb, Lublana, Skopie, Budapeszt, Tallin, Bratysława i Melbourne.
|
|
Za groteskę Kaktus G. Walczak trzykrotnie otrzymał pierwszą nagrodę - w ogólno-polskim konkursie na sztukę teatralną oraz w konkursach na słuchowisko w Polsce i w Jugosławii. Sztuka ta została wystawiona w Teatrze TVP i w Starej Prochowni. Była też prezentowana na Międzynarodowym Festiwalu Słuchowisk w Tallinie i w kilku radiofoniach Europy.
|
|
Jego sztuki również wystawiały teatry w Lublinie, w Elblągu, w Warszawie, w Gdyni, gdzie w Teatrze Muzycznym odbyła się prapremiera pierwszej polskiej rock–opery Naga z jego tekstem.
|
|
W roku 2002 Teatr Rampa wystawił jego Big Popiela – Mysią Operę z muzyką Katarzyny Gartner.
|
|
Grzegorz Walczak jest laureatem wielu konkursów poetyckich, prozatorskich, dramaturgicznych. Zdobył też główną nagrodę na Festiwalu Piosenki w Kołobrzegu za piosenkę Wrzosy .
|
|
W latach 2000-2002 był kierownikiem literackim Teatru Rampa. Od lat współpracuje z Teatrem Witkacego w Zakopanem.
|
|
Znalazł się w kilku antologiach i leksykonach literackich, np.w Leksykonie prozaików J. Termera (350 autorów z różnych krajów i epok) i w Poezja polska. Antologia Tysiąclecia
|
|
Grzegorz Walczak przez wiele lat wykładał na warszawskiej Polonistyce, był też sekretarzem osobistym wybitnego językoznawcy prof. W. Doroszewskiego, a także lektorem języka polskiego na Uniwersytecie w Belgradzie.
|
|
Jest wieloletnim członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, ZAIKS-u, a także Stowarzyszenia Kultury Europejskiej (SEC).
|
|
Grzegorz Walczak zajmuje się też twórczością satyryczną i kabaretową. Występuje stale jako autor-wykonawca w kabarecie satyrycznym prowadzonym przez Marka Majewskiego w słynnym Domu na Smolnej w Warszawie. Założył też Kabaret Autorów „Pod Dobrą Datą” wraz z M. Majewskim i Tomaszem Szwedem. Pojawia się w programach kabaretowych w towarzystwie wybitnych satyryków i aktorów scen warszawskich.
|
Grzegorz Walczak: Nie dzwońcie do mnie... umarłem, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2011
Format B5- 16,5 X 23,5 cm. Stron 331.
W serii Słuchowiska Polskiego Radia ukazały się również:
Andrzej Mularczyk: Cicho, szeptem i na ucho
Jerzy Górzański: Życie do końca życia
Piotr Muldner-Nieckowski: Pióro. Dramaty radiowe.
Henryk Bardijewski: Szepty, podszepty. Słuchowiska
Bogdan Loebl: Wesołych świąt
Marek Ławrynowicz: Niepotrzebny wiersz i inne słuchowiska
Jacek Snopkiewicz: Rozwiązanie honorowe. Słuchowiska dokumentalne
Ryszard Ulicki: Zdrówko pana dyrektora
Tomasz Maciej: Trojanowski: Odlot
Oprac. Janusz Adam Dziewiątkowski
