Aleksander Fredro
Reżyser:
Aleksander Bardini
Realizator:
Andrzej Pruski
Adaptator:
Zofia Zawadzka
Obsada: Marta Lipińska (Rózia), Andrzej Seweryn (Leon Birbancki), Bronisław Pawlik (Łatka), Mieczysław Pawlikowski (Orgon), Marian Kociniak (Filip), Henryk Borowski (Twardosz), Andrzej Szczepkowski (Doktor Hugo), Jan Englert (Rafał), Andrzej Zaorski (Michał Lagena), Czesław Mroczek (Służący), Marian Friedmann (Skrzypek), Aleksander Bardini (Klarnecista)
Aleksander Fredro był komediopisarzem przewrotnym. Motorem dramaturgicznym jednej ze swoich najlepszych komedii uczynił zapis testamentowy, który zapewniał obdarowanemu stały, wypłacany z ziemi dochód. Oto lichwiarz Łatka (znakomity Bronisław Pawlik) podstępem kupuje dożywocie od młodego i lubiącego zabawę Leona Birbanckiego (Andrzej Seweryn). Łatka jednak dorobi się na nim dużego majątku tylko wtedy, gdy mężczyzna będzie żył długo. Tymczasem Leon prowadzi hulaszczy tryb życia, co odbija się na jego zdrowiu.
Obok pieniędzy, a precyzyjniej mówiąc miłości do pieniędzy, w „Dożywociu” znaczenie odgrywa, jak na komedię przystało, miłość dwojga młodych bohaterów. Leon zakochuje się z wzajemnością w Rózi (Marta Lipińska), która ma być żoną Łatki, co komplikuje intrygę jeszcze bardziej.
Realizacja Aleksandra Bardiniego z 1973 roku jest mistrzowskim popisem aktorskim, znakomitą próbką radości z mówienia wierszem. Prawdziwa przyjemność słuchania.
Aleksander Fredro był komediopisarzem przewrotnym. Motorem dramaturgicznym jednej ze swoich najlepszych komedii uczynił zapis testamentowy, który zapewniał obdarowanemu stały, wypłacany z ziemi dochód. Oto lichwiarz Łatka (znakomity Bronisław Pawlik) podstępem kupuje dożywocie od młodego i lubiącego zabawę Leona Birbanckiego (Andrzej Seweryn). Łatka jednak dorobi się na nim dużego majątku tylko wtedy, gdy mężczyzna będzie żył długo. Tymczasem Leon prowadzi hulaszczy tryb życia, co odbija się na jego zdrowiu.
Obok pieniędzy, a precyzyjniej mówiąc miłości do pieniędzy, w „Dożywociu” znaczenie odgrywa, jak na komedię przystało, miłość dwojga młodych bohaterów. Leon zakochuje się z wzajemnością w Rózi (Marta Lipińska), która ma być żoną Łatki, co komplikuje intrygę jeszcze bardziej.
Realizacja Aleksandra Bardiniego z 1973 roku jest mistrzowskim popisem aktorskim, znakomitą próbką radości z mówienia wierszem. Prawdziwa przyjemność słuchania.
