Autorzy:
Krystyna Miłobędzka i Andrzej Falkiewicz
Reżyser:
Andrzej Makowiecki
Realizator:
Andrzej Brzoska
Opracowanie muzyczne:
Marian Szałkowski
Obsada:
Edwin Petryka, Bogusław Kierc, Andrzej Wilk, Stanisław Melski, Andrzej Makowiecki, Halina Skoczyńska, Henryk Niebudek, Maciej Szary, Kazimierz Wysota
Scenariusz oparty został na zapisie wypowiedzi z procesu Władysława Frasyniuka, który miał miejsce we Wrocławiu w 1982 roku. Władze stanu wojennego oskarżyły wówczas Władysława Frasyniuka i innych członków władz zdelegalizowanej "Solidarności" o ciężkie przestępstwa wobec PRL.
Teatr Polskiego Radia stworzył radiową wersję jednego z najsłynniejszych spektakli "teatru podziemnego" działającego w stanie wojennym w wielu miejscach Polsce, w tym i we Wrocławiu. Premiera dokumentalnego spektaklu odbyła się w listopadzie 1984 r. Obecny był na niej Władysław Frasyniuk, wypuszczony z więzienia niedługo przedtem.
W słuchowisku Teatru Polskiego Radia w większości występują aktorzy, którzy wzięli udział w tamtym przedsięwzięciu. Artyści zrzeszeni we wrocławskim stowarzyszeniu "NST – Nie Samym Teatrem" prezentowali w latach 80. to widowisko w całej Polsce. Wśród osób należących do tej formacji wymienić można: Bogusława Kierca, Danutę Kierc, Edwina Tomasza Petrykata, Andrzeja Makowieckiego, Andrzeja Wilka, Kazimierza Wysotę, Joannę Ładyńską, Stanisława Melskiego, Zbigniewa Karneckiego, Jarosława Szymkiewicza oraz Andrzeja Falkiewicza. W pojedynczych spektaklach lub przy ich tworzeniu udział brali również: Zygmunt Bielawski, Iga Mayr, Ewa Kamas, Halina Skoczyńska. Głównym miejscem spotkań NST i wystawianych przez nich sztuk stała się parafia św. Klemensa Dworzaka przy alei Pracy we Wrocławiu.
Spektakl "Wyrok na sierpień" z jednej strony pokazywał najważniejsze cechy etosu "Solidarności": otwartość dyskusji, szczerość wypowiedzi, unikanie przemocy; z drugiej – groteskowość przebiegu procesu sądowego prowadzonego pod dyktando władzy wojskowej.
Słuchowisko w reżyserii Andrzeja Makowieckiego, według oryginalnego scenariusza stworzonego przez parę wybitnych pisarzy wrocławskich, stało się istotnym dokumentem historycznym, wyjątkowym świadectwem epoki stanu wojennego, rekonstruuje ważny epizod z dziejów polskiego teatru.
