Akcja sztuki rozgrywa się w czasie wojny, gdy wydawało się, że teatr, jak wszystko wokół, skazany jest na nieistnienie.
Nazwisko Ronalda Harwooda kojarzy się z tytułami wielu głośnych filmów – między innymi z „Pianistą” R. Polańskiego (w 2002 r. Harwood otrzymał Oscara w kategorii najlepszy scenariusz adaptowany właśnie za „Pianistę”). Inne znane jego scenariuszowe adaptacje to m.in. „Miłość w czasach zarazy” czy „Motyl i skafander”. Jest też autorem sztuk teatralnych.
Urodzony w 1934 r w Kapsztadzie, w rodzinie żydowskiej (jego dziadkowie urodzili się w Warszawie), od 1951 mieszka w Londynie. W młodości przez kilka lat należał do zespołu grywającego repertuar szekspirowski w prowincjonalnych teatrach. Zespołem tym kierował wybitny angielski tragik – Sir Donald Wolfit. Harwood był jego garderobianym, a potem biografem. Nie da się zaprzeczyć, że moje wspomnienia z czasów, kiedy każdy wieczór spędzałem w garderobie Wolfita, były częściową inspiracją tej sztuki – powiedział w jednym z wywiadów autor „Garderobianego”.
Akcja sztuki rozgrywa się w czasie wojny, gdy wydawało się, że teatr, jak wszystko wokół, skazany jest na nieistnienie. Zdesperowany kierownik jednego z teatrów postanawia odwołać „Króla Leara”, w którym miał zagrać Sir – aktorski mistrz będący u schyłku swojej kariery. Mimo trudnej sytuacji garderobiany Norman zapobiega odwołaniu spektaklu. Teatr jest przecież dla publiczności. Tego uczył go w początkach pracy w zespole sam Sir.
Od lewej: Jerzy Schejbal, Teresa Budzisz-Krzyżanowska, Władysław Kowalski
Relacje Garderobianego z Sirem – postaci mocno skontrastowanych, ale i jakoś się uzupełniających – to niezwykle interesująca gama przeróżnych odcieni uczuć: przyjaźni, oddania, wierności, zaufania, gniewu, rezygnacji. Gama do wygrania przez aktorów.
„Garderobiany” okazał się spektakularnym sukcesem Harwooda. Sztukę grano w 40 krajach, przetłumaczono ją na blisko 30 języków. Z polskich inscenizacji należy wymienić choćby trzy: w warszawskim Teatrze Powszechnym (Zbigniew Zapasiewicz i Wojciech Pszoniak reż. Z. Hübner, 1986), we wrocławskim Teatrze Polskim (Igor Przegrodzki i Jerzy Schejbal reż. M. Wojtyszko, 1990) oraz w Teatrze Ateneum (Gustaw Holoubek i Marian Kociniak reż. K. Zaleski, 1997). Warto dodać, że ukazała się też filmowa wersja „Garderobianego” (1983, pięć nominacji do Oskara).
Autor:
Ronald Harwood
Przekład:
Michał Roniker
Reżyser:
Maciej Wotyszko
Realizator:
Andrzej Brzoska
Opracowanie muzyczne:
Marian Szałkowski
Obsada:
Jerzy Schejbal - Norman
Władysław Kowalski - Sir
Teresa Budzisz-Krzyżanowska - Żona Sira
Joanna Jeżewska - Madge (inspicjentka)
Andrzej Blumenfeld - Geoffrey
Adam Woronowicz - Oxenby/Głos Gloucestera
Lidia Sadowa - Irena
Jan Molga - Głos Kenta
Grzegorz Kwiecień - Głos Edmunda
Maciej Wojtyszko - Głos Szlachcica/Głos Albanego
Zapraszamy w sobotę, 23 marca 2013, o godz, 22. oo, Program 2 PR
