Henryk Baranowski współpracę z Polskim Radiem rozpoczął dość późno – debiutował radiową realizacją poematu Dziewanna Jacka Dobrowolskiego w 2011. Rok później zrealizował Sen o królu Dawidzie według Helmuta Kajzara (słuchowisko prezentowane w konkursie Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2013” spotkało się z bardzo przychylnym recenzjami publiczności i krytyki), Tułaczy Jamesa Joyce’a, Gdy wstaniemy z martwych Henryka Ibsena.
---
HENRYK BARANOWSKI – polski reżyser teatralny, telewizyjny i operowy, a także radiowy, scenarzysta i aktor, scenograf. Absolwent Wydziału Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego (1968) oraz Wydziału Reżyserskiego PWST w Warszawie (1973). Jako reżyser debiutował Pokojówkami Geneta w warszawskim Teatrze Ateneum. W latach 1980-1992 założyciel i dyrektor Transformtheater w Berlinie. Do najważniejszych inscenizacji, a wszystkich jest kilkadziesiąt, należą: Dziady w Teatrze im. Jaracza w Olsztynie (1975), Dzień dobry i do widzenia (1976), Zamek (1976) na podstawie F. Kafki, Peepshow (1992), niezwykle plastyczny Echnaton P. Glassa w Teatrze Wielkim w Łodzi (2000). Laureat licznych nagród, zarówno w kraju, jak i zagranicą, m.in.: nagroda główna za reżyserię Zamku F. Kafki i Puchar Festiwalu Polski Północnej za najlepsze przedstawienie (1976), Pierwsza Nagroda Teatrów Małych Form za Dzień Dobry i Do widzenia A. Fugartha (1976), Nagroda ITI za Popularyzację Polskiej Kultury Teatralnej za Granicą (1991), James Jefferson Award - Chicago 1992 - za najlepsze przedstawienie sezonu 1991/2 za Peepshow G. Tbori, Nagroda Ministra Spraw Zagranicznych za Wybitne Zasługi w Szerzeniu Polskiej Kultury i Sztuki za Granicą (1992), Złota Maska za najlepszą inscenizację i reżyserię i Srebrna Łódka za najlepszy spektakl w sezonie 2000 za Echnatona P. Glassa, Wszechrosyjska Maska Operowa dla najlepszego przedstawienia operowego w Rosji za Życie z idiotą A. Schnittkego (2003) wystawione w Nowosybirskim Teatrze Opery i Baletu.
Henryk Baranowski zmarł 27 lipca br., po długiej i ciężkiej chorobie.
