ELŻBIETA PLESZKUN-OLEJNICZAKOWA była profesorem zwyczajnym w Katedrze Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Łódzkiego. Podstawę jej zainteresowań badawczych stanowiło radioznawstwo (na tle innych mediów), a szczególnie artystyczne gatunki radiowe: słuchowiska i reportaże. Ma na swym koncie kilkadziesiąt artykułów w czasopismach naukowych, m.in. w: „Pamiętniku Teatralnym”, „Pracach Polonistycznych”, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica” oraz kilka pozycji książkowych, m.in.: Instytucje literackie w Łodzi międzywojennej i ich rola kulturotwórcza (1996), Słuchowiska Polskiego Radia w okresie piętnastolecia 1925-1939 (2000), Dwa teatry: studia z zakresu teorii i interpretacji sztuki słuchowiskowej (napisane we współpracy z Joanną Bachurą i Aleksandrą Pawlik i wydane w serii Słuchowiska Polskiego Radia, 2011), „Muzy rzadko się do radia przyznają”: Szkice o słuchowiskach i reportażach radiowych (2012). Na Uniwersytecie Łódzkim stworzyła pierwszą szkołę radioznawczą w Polsce – Lodz School of Radio Studies (LSRS), afiliowaną przy European Communication Research and Education Association (ECREA) w sekcji Radio Research. W 2006 r. została laureatką Nagrody Specjalnej Studia Reportażu i Dokumentu Polskiego Radia MELCHIORY; w latach 2003-2011 była jurorem konkursów na najlepszy reportaż radiowy. Opiekun naukowy studentów – pod jej kierunkiem powstało wiele prac magisterskich i rozpraw doktorskich, przede wszystkim z zakresu teorii radia artystycznego. Była jurorka XIV i XV Festiwalu „Dwa Teatry" w Sopocie w kategorii słuchowisk.
