Pierwsze lustra prawdopodobnie wykonywano z polerowanego obsydianu – odmiany naturalnego szkła pochodzenia wulkanicznego. W starożytności upowszechniły się zwierciadła z polerowanego metalu: brązu, ołowiu, czy srebra.
I takie właśnie metalowe lustra dominowały przez większość średniowiecza, mimo że już w I w. n.e. Rzymianie odkryli technologię wytwarzania luster szklanych. Metoda ta została jednak zapomniana na kilkaset lat i zapewne dopiero w XIII wieku ponownie trafiła do Europy.
Prawdopodobnym wydaje się, że wynalazku tego dokonali tym razem muzułmanie zamieszkujący Hiszpanię. W świecie chrześcijańskim lustra szklane upowszechniły się u schyłku średniowiecza. Były to zwierciadła pokrywane z jednej strony metalem, przeważnie ołowiem.
