Celem sympozjum była popularyzacja dorobku naukowego z zakresu mariologii wybitnego teologa XIX-wiecznej Anglii Johna Henry’ego Newmana i prezentacja recepcji jego myśli mariologiczno-maryjnej przez dwa organizmy kościelne, tj. przez Kościół rzymskokatolicki i Kościół anglikański, w których przeżywał doświadczenia wiary.
Sympozjum było również próbą poszukiwania odpowiedzi na pytanie, czy mariologia i kult maryjny dzielą katolików i anglikanów. Należy podkreślić, że pobożność maryjna przez swoje zakorzenienie w Biblii i Tradycji jest nie tylko częścią tradycji rzymskokatolickiej, ale także anglikańskiej. Stanowi to podstawę do rozpatrzenia dzielących anglikanów i katolików dogmatów o Niepokalanym Poczęciu i Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny.
Newman jeszcze jako anglikanin, piastując urząd proboszcza parafii pw. Św. Maryi, odczuwał tęsknotę za autentycznym nabożeństwem do Matki Chrystusa. Mieszkając w Kolegium noszącym Jej imię zawiesił obraz Matki Bożej w swoim pokoju. Przy ołtarzu Jej poświęconym odbywał większość modlitw. Zadedykował Dziewicy Pannie serię swoich rozważań na maj, kilka modlitw oraz wierszy. Jest autorem trzech litanii maryjnych: „Do Niepokalanego Serca Maryi”, „Do Świętego Imienia Maryi” i „Do Siedmiu Boleści Najświętszej Maryi Panny”.
