Hilariona zwolniono nie tylko z funkcji głowy eparchii na Węgrzech, ale także ze stanowiska przewodniczącego Synodalnej Komisji Biblijno-Teologicznej Patriarchatu Moskiewskiego i kilku innych pomniejszych urzędów. Komunikat Świętego Synodu RKP stwierdza, iż władyka (uważany jeszcze do niedawna za „prawą rękę” patriarchy Cyryla, a nawet za poważnego kandydata na jego następcę) został pozbawiony wszystkich stanowisk na czas pracy komisji badającej jego sprawę i sytuację w eparchii budapeszteńsko-węgierskiej.
Zarzuty wobec metropolity wysunął pod koniec czerwca rosyjski opozycyjny portal „Nowaja Gazieta. Jewropa”. Według jego ustaleń Hilarion wykorzystywał lub co najmniej usiłował wykorzystywać seksualnie swego najbliższego współpracownika, dużo młodszego od siebie Jerzego (Gieorgija) Suzukiego pochodzącego z mieszanej rodziny japońsko-rosyjskiej, który przyjechał do Budapesztu w niejasnych okolicznościach. Początkowo pomagał on Hilarionowi w prowadzeniu przezeń gospodarstwa domowego i pełnił rolę „ałtarnika” (odpowiednika ministranta w Kościele katolickim) w czasie nabożeństw. Obecnie oskarżył on swego „pryncypała” o molestowanie seksualne, dodając, że gdy chciał się z nim rozstać, ten miał wywierać nań różne naciski.
Zarzuty pod adresem Hilariona dotyczą zresztą nie tylko jego życia seksualnego, ale także spraw finansowych. Nie wiadomo np. dokładnie, w jakich okolicznościach zdążył on uzyskać paszport i obywatelstwo Węgier w ciągu niespełna dwóch lat pobytu w tym kraju i kupić dużą działkę pod Budapesztem wartości 4,9 mln euro. Poza tym ma on kilka posiadłości we Francji i być może w innych krajach.
Po ujawnieniu skandalu Hilarion, który stanowczo zaprzeczał stawianym mu zarzutom, wyjechał do Moskwy, oddając się do dyspozycji kierownictwa Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
Metropolita Hilarion (w świecie Grigorij Ałfiejew) urodził się 24 lipca 1966 w Moskwie. W 1984 ukończył renomowaną moskiewską średnią specjalną szkołę muzyczną im. Gniesinów, po czym rozpoczął studia w stołecznym konserwatorium, przerwane 2-letnią służbą wojskową, w czasie której głównie grał w orkiestrze. Po demobilizacji już nie wrócił na studia, ale wstąpił do klasztoru w Wilnie i tam 19 sierpnia 1987 przyjął święcenia kapłańskie. Odtąd jest już związany z Kościołem, najpierw na Litwie, od 1991 – w Rosji. Odbył studia teologiczne w Moskwie (1989-91), do 1993 wykładał tam różne przedmioty teologiczne, a w latach 1993-95 odbył staż na Uniwersytecie Oksfordzkim. Ma za sobą posługę duszpasterską i wykłady w Rosji i za granicą, m.in. w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych.
Po wyborze 27 stycznia 2009 metropolity smoleńskiego Cyryla na patriarchę moskiewskiego i całej Rusi bp Hilarion został 31 marca tegoż roku nowym przewodniczącym Wydziału Zewnętrznych Kontaktów Kościelnych Patriarchatu Moskiewskiego (OWCS), którym wcześniej kierował Cyryl, otrzymując tytuł biskupa wołokołamskiego. 20 kwietnia tegoż roku został wyniesiony do godności arcybiskupa a 1 lutego 2010 – metropolity. Na tym stanowisku Hilarion przetrwał do 7 czerwca 2022, gdy całkowicie niespodziewanie mianowano go metropolitą budapeszteńskim i węgierskim, przy czym w dziennikach Świętego Synodu, podających tę wiadomość, nie wyrażono mu nawet tradycyjnego w takich wypadkach podziękowania „za poniesione trudy” na tym urzędzie.
Mimo tej „niełaski”, co do której istnieją różne próby wyjaśnienia, Hilarion był nadal jedną z ważnych postaci RKP, czołowym teologiem, mającym rozległe kontakty za granicą, także z innymi wyznaniami, zwłaszcza z Kościołem katolickim. Wielokrotnie odwiedzał Watykan, gdzie przyjmowali go zarówno Benedykt XVI, jak i Franciszek.
Metropolita wielokrotnie ostro potępiał homoseksualizm, ideologię LGBT i związki partnerskie podkreślając, iż są one sprzeczne z chrześcijaństwem.
KAI
