Oficjalną wizytę w Watykanie złożył król Karol III i po raz pierwszy od czasów reformacji wziął udział we wspólnej modlitwie z Papieżem.
Królowa Elżbieta gościła w Watykanie wielokrotnie, ale nigdy w programie jej wizyty nie znalazła się modlitwa z następcą św. Piotra. Pod tym względem dzisiejsza wizyta króla, który jest równocześnie głową Kościoła Anglii, ma charakter historyczny.
Karol III przybył do Watykanu tuż przed godz. 11. Został przyjęty przez Leona XIV na oficjalnej audiencji w prywatnej bibliotece papieskiej, a następnie złożył wizytę w Sekretariacie Stanu. W tym czasie królowa Kamila piła herbatę w towarzystwie prywatnego sekretarza, a następnie zwiedzała Kaplicę Paulińską.
Na miejsce pierwszej od czasów reformacji wspólnej modlitwy króla Anglii i Papieża wybrano Kaplicę Sykstyńską. Nabożeństwo przypominało południową modlitwę brewiarzową. Jego program został ustalony jeszcze za pontyfikatu Franciszka, bo to za życia poprzedniego papieża Karol III miał złożyć oficjalną wizytę w Watykanie i po raz pierwszy pomodlić się z Następcą św. Piotra. Wizytę jednak odwołano z powodu choroby argentyńskiego papieża. Treść nabożeństwa odzwierciedla typową dla Franciszka wrażliwość na ochronę środowiska, którą podziela również król Karol. Odśpiewano także hymn św. Ambrożego w tłumaczeniu św. Johna Henry’ego Newmana, głośnego konwertyty z anglikanizmu na katolicyzm.
Po południu przewidziano jeszcze wizytę króla Karola w Bazylice św. Pawła za Murami i miejscowym opactwie benedyktynów. Do czasów reformacji królowie Anglii byli protektorami tej świątyni. Karol III otrzyma honorowy tytuł „królewskiego współbrata”.
Łukasz Kobeszko filozof, dziennikarz i publicysta na swoim profilu w jednym z serwisów społecznościowych zwraca uwagę na dwa aspekty tego wydarzenia:
1. Obrzędowo, zgodnie z sugestiami interesującego się życiem liturgicznym brytyjskiego monarchy, wybrano krótką formę z liturgii godzin/ brewiarza - modlitwy w ciągu dnia/ seksty/ Noonday Prayer. Zasadniczo jest ona nieobecna w standardowych edycjach anglikańskiej "The Book of Common Prayer", zawierającej rozszerzone wersję modlitwy porannej/jutrzni/ Morning Prayer oraz kompilację nieszporów i komplety/ Evening Prayer, wykorzystywaną zazwyczaj podczas charakterystycznych, wieczornych śpiewanych nabożeństw nazywanych Evensong, sprawowanych w katedrach anglikańskich. Praktykowanie modlitwy południowej jest zaś bliższe tradycji anglokatolickiej, stąd też w modlitwie jako hymn wykorzystano modlitwę św. Ambrożego w tłumaczeniu Johna H. Newmana.
2. O ile rzeczywiście była to pierwsza wspólna modlitwa papieża i oficjalnej głowy Kościoła Anglii, to poprzedni papieże spotykali się już z honorowymi, najwyższymi rangą hierarchami tej wspólnoty - arcybiskupami Canterbury. Pierwszym takim duchownym był Michael Ramsey, który złożył historyczną wizytę w Watykanie w marcu 1966 r. i spotkał się z Pawłem VI. Efektem spotkania była wspólna deklaracja podpisana w Bazylice św. Pawła za Murami, oznajmiająca rozpoczęcie procesu wzajemnego przebaczenia i podjęcie dialogu teologicznego. W 1971 r. w tym nurcie obydwie strony ogłosiły komunikat nt. nauki o Eucharystii, dwa lata później - pomimo nieuznawania przez Kościół katolicki święceń kapłańskich anglikanów - robocze ustalenia w kwestii kapłaństwa służebnego, które później zostały opublikowane w formie oficjalnego dokumentu Międzynarodowej Komisji Anglikańsko-Rzymskokatolickiej (ARCIC). Kolejnym papieżem, który spotkał się a arcybiskupem Canterbury - tym razem Robertem Runcie był Jan Paweł II podczas wizyty w Zjednoczonym Królestwie w 1982 r. Na pogrzebie papieża Wojtyły obecny był zaś ówczesny arcybiskup - honorowy zwierzchnik, Rowan Williams. Był on równocześnie gospodarzem spotkania z Benedyktem XVI w historycznej siedzibie arcybiskupów Canterbury, Pałacu Lambeth w Londynie w 2010 r. Kilkukrotnie, także przy okazji ekumenicznych spotkań wielostronnych spotykali się papież Franciszek i arcybiskup Justin Welby, poprzedni arcybiskup Canterbury.
Vatican News i Łukasz Kobeszko
