Ten czas poprzedzają dwa ściśle ze sobą związane święta: cud wskrzeszenia Łazarza i wejście Pana do Jerozolimy. Zgodnie z tradycją, w wigilię tego drugiego święta, jak i w samym dniu świątecznym ma miejsce poświęcenie palm lub gałązek wierzbowych udekorowanych kwiatami. Do dzisiaj zachowała się pobożna praktyka przechowywania „palm” przez cały rok, jako widzialny symbol zwycięstwa życia nad śmiercią. W ciągu pierwszych trzech dni Wielkiego Tygodnia Kościół nieprzerwanie przypomina o zbliżającej się męce Chrystusa. W Wielki Poniedziałek wspominana jest osoba sprawiedliwego Józefa, w Wielki Wtorek – spór z faryzeuszami i innymi uczonymi w piśmie oraz zapowiedź zburzenia Jerozolimy, w Wielką Środę – wieczerza w domu Szymona Trędowatego, podczas której nierządnica namaściła Chrystusa drogocennym olejem.
Wielki Czwartek to dzień wspomnienia Mistycznej Wieczerzy i ustanowienia św. Eucharystii. Tego dnia wspominane są także następujące wydarzenia: umycie nóg apostołom, arcykapłańska modlitwa i zdrada. W katedrach biskupich praktykowany jest obrzęd obmycia nóg dwunastu kapłanom przez biskupa. Wieczorem, w trakcie jutrzni Wielkiego Piątku, odczytywanych jest dwanaście fragmentów Ewangelii, przypominających ostatnie mowy Chrystusa do apostołów, arcykapłańską modlitwę, pojmanie, sąd u arcykapłana, ukrzyżowanie i pogrzeb Mesjasza.
W Wielki Piątek wspominana jest śmierć Jezusa Chrystusa. Dlatego tego dnia św. liturgia nie jest sprawowana, gdyż sam Chrystus składa siebie w ofierze. W związku z tym w Wielki Piątek obowiązuje ścisły post. Rano odprawiane są wielkie godziny kanoniczne. Po południu odprawiana jest wielka wieczernia, w trakcie której na środek świątyni wynoszona jest ikona z wizerunkiem Chrystusa złożonego w grobie – płaszczanica. Nabożeństwo to bogate jest w czytania proroctw Starego Testamentu, lekcję apostolską oraz Ewangelię opisującą sąd przed Piłatem, ukrzyżowanie oraz złożenie Chrystusa do grobu. Na zakończenie wieczerni wierni kłaniają się i całują płaszczanicę. Bezpośrednio po niej ma miejsce nabożeństwo małej komplety, które wyraża głęboki smutek Cerkwi z powodu śmierci Zbawiciela oraz matczyny ból Bogurodzicy.
Liturgia Wielkiej Soboty koncentruje się wokół płaszczanicy. Po przeczytaniu lekcji apostolskiej, w trakcie śpiewu „Powstań, Boże, sądź ziemię, bowiem Ty rządzisz we wszystkich ludach” szaty w świątyni zmieniane są z czarnych na białe, po czym czytana jest pierwsza Ewangelia o zmartwychwstaniu Chrystusa. Wielką Sobotę kończy nabożeństwo środka nocy – połunosznica.
PRE
