Dźwięki Coenów

W kontekście filmografii Coenów zazwyczaj mówi się o makabrze, grotesce, egzystencjalnej filozofii czy autorsko przetworzonym kinie gatunków. Dużo mniej miejsca poświęcają krytycy muzycznej stronie dzieł Joela i Ethana. Tymczasem można by stworzyć mapę twórczości rodzeństwa, umieszczając w legendzie same tylko muzyczne odniesienia, inspiracje i wariacje.

Już w debiutanckim "Śmiertelnie proste" Coenowie budują za pomocą muzyki charakterystyczny dla siebie dualizm: napisany przez Burwella motyw przewodni wprowadza poważny nastrój, podczas gdy wykorzystana ironicznie piosenka Four Tops "It's The Same Old Song" zdradza dystans autorów:

W muzycznym temacie "Arizona Junior" spotykają się amerykańska i europejska tradycja kulturowa, być może w równym stopniu definiujące twórczość Coenów – folk zza Atlantyku miesza się z "Odą do radości" Ludwiga van Beethovena:

Z podobnym spotkaniem mamy do czynienia w "Bracie, gdzie jesteś?", gdzie fabuła odsyła do Homera, a muzyka do tradycyjnych dźwięków amerykańskiego Południa:

Najnowszym, dosyć oczywistym przykładem maestrii, z jaką Coenowie wykorzystują muzykę, jest oczywiście "Inside Llewyn Davis", w którym folkowe piosenki odsłaniają przed nami duszę bohatera:

Najradykalniejszym pod względem muzycznym projektem Coenów jest jednak "To nie jest kraj dla starych ludzi" - film właściwie pozbawiony ścieżki dźwiękowej, która pojawia się dopiero w napisach końcowych:

Rozmowy z Burwellem i Lievsayem można posłuchać tutaj:

http://www.wnyc.org/story/creating-sound-coen-brothers/?utm_content=bufferda4e7&utm_medium=social&utm_source=facebook&utm_campaign=wnyc-facebook