Hubble patrzy w przyszłość

A dokładniej - pokazuje co będzie za 10 000 lat.

Kulista gromada gwiazd Omega Centauri wzbudza emocje obserwatoorów nieba od momentu, kiedy Ptolemeusz dostrzegł ją 2000 lat temu. Ptolemeusz sądził, że była to pojedyncza gwiazda – dopiero po wielu wiekach, w 1867 roku, okazało się, że tak naprawdę jest tam aż 10 milionów gwiazd, skupionych wokół wspólnego środka masy. Dla laika wyglądają jak zrobiona z błyskotek kulka.

Dopiero potężny Kosmiczny teleskop Hubble’a pozwolił przyjrzeć się całemu pięknu Omega Centauri. Nie tylko pięknu – jego przenikliwe oko „przebiło” sie przez lsniąca „skorupę” gromady kulistej i zajrzało do środka, aby zbadać poszczególne gwiazdy. Widok był na tyle ostry, że Hubble w ciągu czterech lat zdołał zbadać ruchy tych gwiazd (ponad 100 000 z nich) – okazało się bowiem, że nie tkwią one w bezruchu, ale ciągle przemieszczają się.

Po co nam takie dokładne pomiary? Pozwalają one zrozumiec naturę procesów gwiazdowych w młodym Wszechświecie i przewidzieć dalszy rozwój gromady. Naukowcy wypatrzyli także w samym środku Omega Centauri potężna czarną dziurę (około 10 000 razy masywniejszą od naszego Słońca).

- Do opracowania modelu tych wszystkich ruchów, które miały miejsce w ciagu czterech lat, potrzebujemy bardzo szybkiego komputera – mówi Jay Anderson ze Space Telescope Science Institute w Baltimore. - To jednak przede wszystkim ostre dane z Hubble’a umozliwiły nam zmierzenie tych ruchów.

Współautor badań, Roeland van der Marel, dodaje: - Majac do dyspozycji trzy lub cztery lata obserwacji Hubble’a, możesz zmierzyć ruchy tych gwiazd lepiej niż po 50 latach obserwacji z teleskopów naziemnych!

Astronomowie sprawdzili, jak gromada będzie zmieniała się w ciągu kolejnych 10 000 lat. Na podstawie posiadanych danych byli w stanie to zrobić:

 

 

Omega Centauri jest jedną z około 150 gromad kulistych w Galaktyce Drogi Mlecznej, ale zdecydowanie najjaśniejszą. Widać ją nawet gołym okiem – jednak tylko z półkuli poludniowej.

(ew/NASA/PhysOrg.com)