Odkrycia dokonano na dnie morza u wybrzeży włoskiej wyspy Pantelleria, położonej na południowy zachód od Sycylii.
Monety zalegały na głębokości ok. 20 metrów. Było ich aż dnie 3422, wszystkie tego samego rodzaju, wykonane z brązu. Każda z monet po jednej stronie przedstawia głowę konia w otoczeniu różnych znaków: gwiazd, liter oraz kaduceusza – symbolicznej laski oplecionej przez dwa węże, będącej emblematem pokoju i handlu. Druga strona monet przedstawia wizerunek Tanit – fenickiej bogini płodności, księżyca i wojny, czczonej przez Kartagińczyków na Pantellerii od ok. 550 r. p.n.e.
Jak poinformował archeolog Leonardo Abelli, kierujący pracami na stanowisku, monety pochodzą z okresu 264-241 r. p.n.e. Ich jednolity rodzaj wskazuje, że miały one służyć dokonaniu jakiejś instytucjonalnej transakcji. Płatności za transakcje handlowe zwykle dokonywano z wykorzystaniem monet różnego rodzaju.
Ze względu na lokalizację skarbu i urzędowy charakter niedoszłej transakcji, badacze sądzą, że statek z Kartaginy płynący na Sycylię prawdopodobnie przewoził pieniądze na opłacenie działań skierowanych przeciwko Rzymianom. W tym czasie wyspa Pantelleria (w starożytności Cossyra) była przedmiotem sporu między Kartaginą a Rzymem. W czasie pierwszej wojny punickiej (264-241 r. p.n.e.) Rzymianie zajęli wyspę w 255 r. p.n.e., ale już rok później utracili ją na rzecz Kartaginczyków podczas drugiej wojny punickiej (218-201 r. p.n.e.). Rzymianie ostatecznie zajęli Pantellerię w 217 r. p.n.e.
Obok skarbu na dnie morza naukowcy odnaleźli dużą kamienną kotwicę, ale nie było tam żadnych pozostałości statku. Może to świadczyć o tym, że z powodu jakichś kłopotów na statku monety celowo zatopiono w stosunkowo płytkiej wodzie, z zamiarem ich późniejszego wydobycia.
(ew)
