Włocławek to stolica Kujaw, krainy historycznej i malowniczego regionu etnograficznego w dorzeczu środkowej Wisły. To tu królowa polskich rzek jest najszersza i najpiękniejsza. Nazwa miasta wywodzi się od imienia Włodzisław. Pierwszy raz pojawiła się jako Władysławia w kronice Galla Anonima spisanej po łacinie w latach 1112–1116. Włocławek należy do najstarszych miast w Polsce! Już w początkach polskiej państwowości mógł Włocławek wystawić liczną zbrojną drużynę i oddać ją pod rozkazy króla Bolesława Chrobrego. Wkrótce, w początkach XII wieku, otworzył swoje bramy dla biskupa kujawskiego, który rezyduje we Włocławku do dziś.
Włocławek zawsze związany był z Wisłą, wykorzystując ją do różnych celów gospodarczych. Tak też stało się w 1969 roku, kiedy to przegrodzono koryto rzeki i zbudowano stopień wodny. W historię nadwiślańskiej części miasta wpisane są też chwile tragiczne, jak wtedy, gdy Wisła stała się linią obrony w czasie bolszewickiego najazdu na odrodzone państwo polskie w 1920 roku.
Dziś Wisła czeka na nowe odkrycie: ogromny potencjał do wykorzystania przez turystykę i sporty wodne. A na miłośników wodnych przyjemności czekają przystanie czekają u ujścia Zgłowiączki, w Zarzeczewie i przy drodze na Płock.
Wokół Włocławka rozpościerają się rozległe lasy, w których można znaleźć ciekawe ścieżki spacerowe i szlaki turystyki pieszej, a samo miasto pełne jest zabytkowych i historycznych obiektów. Turystyczne trasy piesze poprowadzone zostały przez przylegający do Włocławka kompleks Gostynińsko-Włocławskiego Parku Krajobrazowego i wiodą przez osobliwe krajobrazy polodowcowe, urozmaicone licznymi jeziorami i wydmami. W niewielkiej odległości od miasta są położone liczne jeziora. Jeden ze szlaków spacerowych zaprowadzi nas na Wzgórze św. Gotarda (132 m n.p.m.), z którego roztacza się wspaniały widok na Włocławek. Panoramę tę zamyka od zachodu kompleks Anwilu, a od wschodu – zapora na Wiśle.
Włocławek słynie na cały świat z wyrobów ceramicznych. Szczególne uznanie i wyjątkową pozycję zyskał pięknie malowany ręcznie włocławski fajans. Do jego produkcji, choć na mniejszą niż niegdyś skalę, powrócono. Dawniejsze, unikatowe "włocławki" są niezwykle poszukiwane i wykupowane w antykwariatach. Wysoko cenione są również inne dziedziny rękodzielnictwa. Wyróżniają się spośród nich kolorystycznie skromne, ale interesujące hafty kujawskie, w których dominują ornamenty roślinne o różnej stylizacji. Prace włocławskich hafciarek prezentowane na wielu wystawach, kiermaszach, budzą zainteresowanie nie tylko miłośników kultury regionalnej. Nasze miasto słynie również z koszykówki (mistrz Polski 2003), ketchupu ("Dworski"), baloniarstwa (Mistrzostwa Europy w 2013 r.) i poezji śpiewanej. To właśnie we Włocławku od 24 lat odbywa się najbardziej prestiżowa impreza tego typu w kraju - Finał Turnieju Poezji Śpiewanej w ramach Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego. Tu karierę zaczynali m.in. Sambor Dudziński, Natalia Sikora.
Z Włocławkiem związali część swej młodości m.in. Stanisław Noakowski - architekt, rysownik i malarz; Maria Kuncewiczowa, pisarka, autorka "Cudzoziemki" i opowiadań; Jerzy Pietrkiewicz - europejskiego formatu literat, profesor uniwersytetu w Londynie; Maryla Rodowicz, największa gwiazda polskiej muzyki rozrywkowej; Jerzy Engel, trener i działacz piłkarski. Z naszego miasta pochodzi Józef Tykociński elektrotechnik, który w 1922 roku zaprezentował światu pierwszy film, w którym obrazowi towarzyszyła fonia. Gdy zakończył prace nad udźwiękowieniem filmów, z nudów wymyślił również radar, czyli urządzenie, które pomogło aliantom wygrać II wojnę światową. We Włocławku przyszedł na świat także wybitny uczony żydowskiego pochodzenia, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny, Tadeusz Reichstein. Tu żył i tworzył Stanisław Zagajewski wybitny twórca z nurtu art brut; w Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej jest stała wystawa jego prac; co roku organizowany jest konkurs rzeźbiarski jego imienia.