Z wnioskiem do komisji wystąpił rzecznik praw dziecka Marek Michalak.
- Janusz Korczak jest znaną, szlachetną postacią, wierną od początku do końca ideałom, które głosił - mówił podczas piątkowego posiedzenia komisji rzecznik praw dziecka.
Michalak przypomniał, że w czwartek spotkał się z przedstawicielami resortów zainteresowanych udziałem w przyszłorocznych obchodach Roku Janusza Korczaka.
- Ważną inicjatywą, na którą chciałbym zwrócić uwagę, to propozycja Ministerstwa Spraw Zagranicznych, które deklaruje, że wszystkie placówki dyplomatyczne w przyszłym roku podejmą działania promujące Polskę także przez postać Janusza Korczaka, we wszystkich miejscach, do których docieramy - mówił Michalak.
Przyszłoroczny Sejm Dzieci i Młodzieży również miałby być poświęcony postaci wychowawcy, co zadeklarowała minister edukacji narodowej.
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego również właczy się w obchody poprzez działalność swoich instytucji: m.in. Instytutu Książki, który ma prawa do dzieł Korczaka, Instytutu Teatralnego czy Biblioteki Narodowej.
- Nie trzeba chyba tłumaczyć dlaczego rzecznik praw dziecka wnosi o uchwalenie roku Janusza Korczaka. Tak naprawdę to był prekursor praw dziecka. (...) Był głosem sumienia nie tylko naszego narodu, ale całego świata mówiącego o prawach dziecka, jego podmiotowości, wyjątkowości i potrzebach - zwrócił uwagę Michalak.
W przyszłym roku przypada setna rocznica uruchomienia Domu Sierot - sierocińca dla dzieci założonego przez Janusza Korczaka i Stefanię Wilczyńską przy ul. Krochmalnej 92 (obecnie Jaktorowskiej 6) oraz 70 lat od tragicznej śmierci Korczaka w obozie zagłady w Treblince.
Henryk Goldszmit, powszechnie znany jako Janusz Korczak, urodził się 22 lipca 1878 lub 1879 roku w Warszawie, w zamożnej zasymilowanej rodzinie żydowskiej. Przyczyną niepewności co do daty urodzenia jest zaniedbanie przez ojca formalności metrykalnych.
W 1905 rozpoczął pracę w Szpitalu dla Dzieci im. Bersonów i Baumanów w Warszawie. Był współtwórcą oraz dyrektorem Domu Sierot dla dzieci żydowskich w Warszawie, który istniał od 1912 do 1942 roku. Dom Sierot pod zarządem Korczaka stał się miejscem wyjątkowym, w którym każdy z wychowanków był "gospodarzem, pracownikiem i kierownikiem", a dziecięca społeczność działała "na zasadach sprawiedliwości, braterstwa, równych praw i obowiązków".
5 lub 6 sierpnia 1942 roku Janusz Korczak i jego wieloletnia współpracowniczka Stefania Wilczyńska ze swoimi wychowankami z Domu Sierot doprowadzeni zostali na Umschlagplatz, skąd wywieziono ich do obozu zagłady w Treblince. W ślad za nimi poszły dzieci z innych sierocińców i domów opieki, razem z opiekunami i wychowawcami. Korczak zginął wraz ze swymi wychowankami w komorze gazowej obozu w Treblince.
Korczak jest autorem m.in. jednej z najpopularniejszych powieści dziecięcych "Król Maciuś Pierwszy" (1922 rok), a także książki "Król Maciuś Pierwszy na wyspie bezludnej" (1923 rok). Uznawana za najważniejszą pracę pedagogiczną Korczaka to "Jak kochać dzieci".
W latach 1926-1930 redagował "Mały Przegląd" - eksperymentalne pismo dziecięce. Prowadził też szeroką działalność popularyzatorską w obronie praw dziecka za pośrednictwem radia. Związany był również z Polskim Radiem, na antenie którego prowadził Gadaninki radiowe starego doktora.
(pj)
