Polski dorobkiewicz się bawi

Do kin w tym tygodniu weszły dwie polskie komedie: "Futro" i "Sztuka masażu", a oprócz tego "Sen Kasandry" Woodego Allena i "Bitwa o Irak".

W Jedynkowym „Magazynie filmowym” z krytykiem – Andrzejem Kołodyńskim rozmawia Andrzej Szyszka.

FUTRO, reżyseria: Tomasz Drozdowicz, obsada: Teresa Budzisz-Krzyżanowska, Witold Dębicki, Leszek Piskorz, Roma Gąsiorowska, Dorota Segda

Komedia Tomasza Drozdowicza to opowieść o pewnej rodzinnej uroczystości - Pierwszej Komunii małego Jakuba. Należąca do „wyższej klasy średniej” rodzina chłopca, przygotowuje na tę okazję wymyślne potrawy, niezliczoną ilość prezentów i pięknie przystrojony dom. Zwłaszcza dziadek Henryk postanowia zrobić wszystko, aby olśnić zaproszonych na uroczystość gości. Podczas filmu obserwujemy, jak za sprawą pedantycznego szwagra plan przyjęcia poddany zostaje poważnej próbie. Ma w tym także swój udział depresyjna synowa oraz pirotechnicznie uzdolnione dzieci. W konsekwencji zaistniałych zdarzeń na jaw wychodzą wstydliwe sekrety rodzinne, a willa zmienia się na chwilę w plac rodzinnej bitwy. W takim stanie zastaje rodzinę katechetka Jakuba, która niespodziewanie zjawia się na przyjęciu... Grozy sytuacji dopełnia dodatkowo zemsta sąsiada i złośliwość kosiarki do trawy…

O bohaterach filmu mówi się, że jest to „wyższa klasa średnia”, a ja nazwałbym ich po prostu dorobkiewiczami. Są to ludzie majętni, mają willę pod Warszawą, ogród oraz różne inne atrakcje w rodzaju basenu i kosiarki mechanicznej. Film jest bardzo dobrze grany, ma wspaniałych aktorów, ale na tym się to kończy. Satyra w nim jest nadzwyczaj powierzchowna. Z filmu nie dowiadujemy się niczego o tej klasie społecznej, ani o ludziach, jako bohaterach obrazu. Jest to film bez akcji. Mająca nastąpić w miarę rozwoju akcji katastrofa, przynosi ogromne rozczarowanie – podsumowuje obraz krytyk filmowy – Andrzej Kołodyński. (720,69 KB)

SZTUKA MASAŻU, reżyseria: Mariusz Gawryś, obsada: Agnieszka Dygant, Mirosław Rygielski, Wojciech Mecwaldowski

Główną bohaterką komediodramatu „Sztuka masażu” jest młoda masażystka Renia. Do spółki z Dorką i Grażką prowadzi własny Salon Piękności Ciała. Obcując na co dzień ze swoimi klientami, dziewczyna posiada niezwykły dar, docierania do zakamarków dusz ludzkich. Dla swoich podopiecznych jest, można powiedzieć, masażystką i psychoterapeutką w jednym. Przychodzą do niej przestraszeni, wiecznie spieszący się i dawno na wszystko spóźnieni ludzie, a wspólna im jest paniczna ucieczka przed samotnością, objawiająca się nieustannym pościgiem za nowym partnerem. Klientami Reni są: barman seksoholik, rozbity żigolak i telewizyjna wróżka, która nie potrafi dogadać się z ciężarną córką. Salon Piękności Ciała staje się wkrótce poradnią psychologiczną i biurem matrymonialnym zarazem, a sprytna dziewczyna rozpoczyna snucie miłosnych intryg...

Jest to film bez fabuły. Powiedziałbym nawet, że bez bohaterów. Mimo obecności wyrazistych osób, takich jak barman seksoholik, czy główna bohaterka Renia, film nie posiada takich postaci, które wzbudziłyby większe zainteresowanie. My jako widzowie oczekiwalibyśmy, że pojawi się ktoś, którego losy będziemy śledzić z większym zainteresowaniem, w jakiś sposób się z nimi identyfikować. Tu natomiast jest gromada ludzi z bardzo przeciętnymi problemami. Wszystko sprowadza się do gonitwy za partnerem lub partnerką i nie jest to ani śmieszne, ani wzruszające, ani emocjonalnie pociągające – uważa krytyk filmowy Andrzej Kołodyński. (717,23 KB)

SEN KASANDRY, reżyseria: Woody Allen, występują: Ewan McGregor, Colin Farrell, Ashley Madekwe

Najnowszy film zdobywcy Oscara - Woodego Allena, opowiada historię dwóch braci. Ukazuje problemy mężczyzn, z których jeden cierpi na przerost ambicji, a drugi jest nałogowym hazardzistą. Traktuje także o ich namiętnościach, które doprowadzają ostatecznie do strasznej tragedii. Akcja obrazu, należącego do tego samego gatunku co poprzedni film reżysera i scenarzysty „Wszystko gra”, rozgrywa się we współczesnym Londynie i jego okolicach. Widz od początku do końca trzymany jest w napięciu, będąc co jakiś czas zaskakiwany niespodziewanymi zwrotami akcji. Woody Allen jest autorem scenariusza i reżyserem „Snu Kasandry”. W filmie występują także Tom Wilkinson i Sally Hawkins. Muzykę do obrazu skomponował Philip Glass, a autorem zdjęć jest Vilmos Zsigmond. 
 
Jest to trzeci, tak zwany „londyński” film reżysera, ale prawdę mówiąc Woody Allen nie wyczuwa w nim wcale klimatu londyńskiego. Nazwałbym ten film przewrotnym moralitetem. Jest to historia zbrodni, po której powinna nastąpić kara. Rzeczywiście następuje ona, ale jest tu ukryty pewien złośliwy chichot, bardzo charakterystyczny dla Allena, który myśli wielowarstwowo. Wychodząc z kina uświadamiamy sobie, że to wszystko nie jest takie proste, że kara nie dotknęła właściwego sprawcy tych wszystkich rzeczy, które sie dzieją na ekranie. Film oparty jest na świetnie prowadzonym dialogu, w wykonaniu wspaniałych aktorów – ocenia obraz krytyk filmowy – Andrzej Kołodyński. (926,45 KB)

BITWA O IRAK, reżyseria: Nick Broomfield, występują: Elliot Ruiz, Yasmine Hanani, Andrew McLaren, Matthew Knoll

Dramat wojenny Nicka Broomfielda powstał na kanwie autentycznych wydarzeń, jakie rozegrały się 19 listopada 2005 roku w irackim Hadicie. W miejscowości tej - będącej główną bazą rebeliantów sunnickich, zginął kapral Martin Terrazas. Żołnierza kompanii Kilo 3. batalionu 1. pułku piechoty morskiej rozerwała bomba. Ponieważ był wspaniałym człowiekiem, darzonym niesamowitą sympatią przez kolegów w jednostce, dlatego rozwścieczeni marines pod wpływem emocji postanowili go pomścić. Dokonali masakry ludności cywilnej, strzelając i rzucając granaty do pobliskich domów. Z nadjeżdżającego auta wyciągnęli i zamordowali pięciu mężczyzn. W efekcie tragicznego zdarzenia znaleziono ciała 24 Irakijczyków, m.in. starszego mężczyzny na wózku inwalidzkim, kobiet i czteroletniego dziecka. Broomfield poświęcił swój film ofiarom i sprawcom tragedii zarówno po stronie amerykańskich wojsk, jak i rebeliantów.

Film wstrząsa samą warstwą realizacyjną. Mamy tu do czynienia z pełnym realizmem, rzeczywiście bardzo dramatycznym. Obraz niesie ponadto pewne problemy. Amerykańscy marines, koledzy zabitego żołnierza, reagują bardzo emocjonalnie, popadając w rodzaj pewnego amoku. Pytanie jakie się nasuwa, brzmi: Co stoi za tym? Czy jest to tylko chwilowy szał, czy moze coś wiecej? Film ukazuje typ szkolenia młodych żołnierzy, traktujących wojnę jak grę komputerową, jako wychowanie ich w duchu ślepej nienawiści. Na ekranie pokazane jest także wyższe dowództwo, które uświadomiwszy sobie rzeź w Hadicie, nagle się wycofuje i zrzuca całą odpowiedzialność na żołnierzy – mówi krytyk - Andrzej Kołodyński. (803,77 KB)

Zapraszamy do wysłuchania w przyszłą sobotę (3.05.2008) kolejnego odcinka "Magazynu Filmowego" o 11:00 w Programie Pierwszym Polskiego Radia oraz magazynu „Trójkowo, filmowo” o 15:00 w radiowej „Trójce”.

(ab)