Przewodniczący jury Nagrody Literackiej miasta Warszawa, prof. Andrzej Makowiecki nazwał Nowakowskiego "najwarszawściejszym pisarzem", nie tylko ze względu na to, że akcja niemal wszystkich dzieł tego twórcy rozgrywa się w Warszawie, ale także ze względu na fakt, że laureat całe swoje życie pozostał wierny stolicy. -Okres 20 lat, podczas których mieszkał we Włochach traktuję jako antycypację przyłączenia Włoch do Warszawy - mówił Makowiecki.
W laudacji przewodniczący jury podkreślił, że książki Marka Nowakowskiego poza niewątpliwymi przymiotami literackimi, mają też wartość dokumentalną. -Nowakowski uwiecznił świat, który na naszych oczach przemija, warszawskich cwaniaków, budek z piwem, pijackich melin, honorowych przestępców. W dobie, gdy literatura unika konkretów taka pasja dokumentowania, zatrzymywania czasu, zasługuje na najwyższy szacunek - powiedział Makowiecki.
W kategorii "literatura dla dzieci i młodzieży” wyróżniony został Paweł Beręsewicz za książkę "Warszawa. Spacery z Ciumkami” (Wydawnictwo Skrzat). W kategorii "edycja warszawska” otrzymał Stanisław Milewski za książkę "Codzienność niegdysiejszej Warszawy" (Wydawnictwo Iskry). W kategorii "literatura piękna” nagrodę otrzymał Ryszard Przybylski za "Cień jaskółki” (Wydanictwo Znak).
Nagroda Literacka Miasta stołecznego Warszawy jest, w zamierzeniu inicjatorów, kontynuacją tradycji wyróżnienia o tej samej nazwie, przyznawanego w latach 1926-38. Ostatnim laureatem - przed samą wojną, był Leopold Staff (1938). Nagrodę otrzymali również twórcy tak wybitni jak Wacław Berent (1929), Tadeusz Boy-Żeleński (1933), Pola Gojawiczyńska (1935) i Maria Kuncewiczowa (1937).
W okresie powojennym istniały w Warszawie nagrody o podobnym charakterze, nie było jednak konsekwencji ani w nazwie, ani w zasadach ich przyznawania. Spośród nazwisk laureatów nagród powojennych warto przypomnieć Mirona Białoszewskiego, Kazimierza Brandysa, Ernesta Brylla, Juliusza Wiktora Gomulickiego, Hannę Januszewską czy Jerzego Waldorffa. Nagroda przywrócona została trzy lata temu.
