Czytaj także

Kurs ojcostwa

Ostatnia aktualizacja: 21.10.2009 09:34

Wydaje mu się, że ma znakomite poczucie humoru, wspaniałe podejście do kobiet, umie wyjść zwycięsko niemal z każdej opresji, jednym słowem doskonale łączy w sobie wszystkie przypisane do niego role. Z drugiej zaś strony przeżywa wewnętrzne rozterki i nie wie do końca jak odnaleźć się w codzienności. Tak w skrócie przedstawia się obraz „Ojca polskiego” w reżyserii i wykonaniu Rafała Rutkowskiego. W Teatrze Polonia trwają ostatnie próby przed sobotnią premierą. Zapraszamy do obejrzenia materiału w

Fragment spektaklu i rozmowa z twórcami

Autorem tekstu „Ojciec polski” jest Michał Walczak, za wykonanie i reżyserię odpowiada Rafał Rutkowski. Duet nie po raz pierwszy zdecydował się na współpracę. W 2008 roku ich kultowy one-man show „To nie jest kraj dla wielkich ludzi”, prezentowany w piwnicy klubokawiarni Chłodna 25, odniósł dość duży sukces. Stąd pomysł na kolejne wspólne przedsięwzięcie, tym bardziej, że Krystyna Janda, która jak podkreśla jest fanką talentu Rafała Rutkowskiego, postanowiła udostępnić mu Dużą Scenę swojego teatru. Rutkowski bez zastanowienia propozycję przyjął. Zaczęło się szukanie tematu. "Po pewnym czasie wspólnie ( z Michałem Walczakiem, przypis red.) stwierdziliśmy, że w Polsce zaniedbanym i pomijanym tematem, jest temat ojcostwa" - wyjaśnia Rafał Rutkowski i dodaje, że inspitrację w dużym stopniu postanowili czerpać z własnych przeżyć i doświadzczeń.

Zdaniem Rafała Rutkowskiego ojciec polski ciągle musi walczyć z wielką, symboliczną funkcją, którą na przestrzeni wieków przypisała do niego historia.

A krótki historyczny rys ojcostwa w Polsce przedstawia się następująco: "W dawnych czasach ojciec polski nie nosił garnituru, nie przymilał się, nie opowiadał żartów, ale był wojownikiem. Polował na tury, pił miód, i czcił krwawych słowiańskich bogów. Potem chrześcijaństwo zawitało do naszego kraju, rycerskie wprowadzając obyczaje. Ojcie polski ślubuje Bogurodzicy, broni granic. Potem staje się szlachcicem, czci kobiety, jest skory do bitwy i do wypitki. W XVIII wieku zaczyna go boleć wątroba, więc przestaje pić miód i nadaje sobie Konstytucję 3 maja, ale wrodzy ojcowie z zagranicy napadli ojca polskiego i zabrali całe jego ziemie. Pod zaborami ojciec polski nie poddaje się lecz zaczyna pisać wiersze nawołujące do wojny. Zachwycony swoimi wierszami wywołuje powstania, w których ginie parę razy, ale odżywa i zasypia w wolnej Rzeczpospolitej. Ale nie zdążył się wyspać, bo znowu wybucha wojna. Traci wszystko... Mamy rok 2009. Ojciec polski ma mieszkanie na kredyt, wziął samochód w leasing, wysłał dzieci na studia, pojechał na wczasy do Tunezji… Niby wszystko jest w porządku, ale tak naprawdę, ma poważne problemy… I ciężko mu odnaleźć się w rzczywistości, jeszcze większe problemy ma ze znalezieniem swojego miejsca w związku, w którym to ambitna żona, a nie on, chce zawojować świat... Twórcy nie zostawią ojca polskiego samemu sobie. Otrzyma wiele cennych porad, jak np.: Jak podrywać „na ojca” na placu zabaw? Jak nakłonić żonę do drugiego dziecka? Wszystko opowiedziane za pomocą "humorystycznej metody terapeutycznej" Rutkowskiego.

Premiera "Ojca polskiego" odbędzie się 24 października na Dużej Scenie Teatru Polonia.

Zobacz więcej na temat: Krystyna Janda TEATR Warszawa POLSKA dzieci leasing konstytucja 3 maja

Czytaj także

Tańczące improwizacje

Ostatnia aktualizacja: 21.10.2009 14:01

Dziś w Warszawie rozpoczyna się 3. Międzynarodowy Festiwal Improwizacji Tańca SIC! Jest on w całości poświęcony tańcu współczesnemu – jego improwizacji jak i improwizacji w tańcu.

W tym roku za swoje motto organizatorzy wybrali słowa Samuela Becketta „Dance first, think later. It’s the natural order” („Zatańcz, potem pomyśl. W takiej kolejności”). Uważają, że to zdanie najlepiej ilustruje motywy tańca i procesu twórczego. Będzie ono również pretekstem do dyskusji z dr. filozofii Januszem Grzybowskim oraz artystami festiwalu. Dyskutanci spróbują odpowiedzieć na pytanie "co stwarza taniec obok myślenia i racjonalnego rozumowego procesu".

Na festiwal zostały zaproszone gwiazdy światowej sceny improwizacji: Julyen Hamilton(Hiszpania/Wielka Brytania) oraz grupa Les SlovaKs Dance Collective (Słowacja/Belgia).
W programie festiwalu znalazły się wykład, spektakle, rozmowy z artystami, warsztaty.

Julyen Hamilton to tancerz, nauczyciel, choreograf i poeta. Ikona improwizacji tańca. Hamilton tworzy teatr, w którym taniec i światło powstają "tu i teraz", a improwizacja jest nieodłącznym elementem zarówno prób, jak i spektakli. Jego przedstawienia dowodzą, że improwizacja sama w sobie jest niezależną metodą twórczą.

Les SloVacks Dance Collective to pięcioosobowa grupa tancerzy oraz muzyk podbijająca Europę tańcem pełnym szczerości, piękna i radości. Inspirując się tradycyjnym tańcem i kulturą słowacką, tworzą "nowy tradycyjny taniec" o niezwykłej technice, wrażliwości i witalności. Les SlovaKs są otwarci na nowe możliwości, a jednocześnie kieruje nimi głębokie poczucie własnej tożsamości. Ich twórczość jest poszukiwaniem równowagi pomiędzy nostalgią i szacunkiem dla przeszłości a pragnieniem pochwycenia teraźniejszości i wizją przyszłości.

Miejsce festiwalu: Teatr Wytwórnia.

Zobacz więcej na temat: Warszawa TEATR Hamilton Europa Wielka Brytania Belgia

Czytaj także

Na styku jawy i snu

Ostatnia aktualizacja: 24.04.2010 00:02

"Księżniczka na opak wywrócona" to nowa propozycja Teatru Narodowego w Warszawie. Spektakl reżyseruje Jan Englert, który do współpracy zaprosił m.in.: Małgorzatę Kożuchowską, Piotra Adamczyka, Ewę Konstancję Bułhak, Grzegorza Małeckiego.

"Księżniczka na opak wywrócona" jest jedną z najważniejszych komedii hiszpańskiego złotego wieku, a przy tym najwybitniejszym dziełem Pedra Calderona de la Barki. Jan Englert zdecydował się sięgnąć po nieco zmodyfikowaną wersję utworu, a dokładnie imitację, której dokonał Jarosław Marek Rymkiewicz. Czas akcji też został też nieco zmieniony przez reżysera, zamiast odległego XVII wieku, akcja dzieje się w latach pięćdziesiątych XX wieku.

Gileta, młoda mężatka, marzy o innym niż dotychczas życiu. Nosi w sobie tęsknotę do bycia księżniczką. Gdy dziewczynę omyłkową wezmą za księżniczkę, rzeczywistość zacznie mieszać się ze snem.

- Jestem pewien, że w tym spektaklu każdy znajdzie coś dla siebie, nie tylko wesołego, ale i mądrego- mówi Jan Englert, reżyser spektaklu. -Warto pamiętać słowa Calderona, który twierdził, że życie i teatr jest snem-dodaje.

Małgorzata Kożuchowska, która w spektaklu wciela się w postać Diany, księżniczki mantuańskiej, dodaje, że jest to jeden z tych tekstów, który mimo upływu czasu nie starzeje się, jest aktualny i uniwersalny. - Każdy z aktorów występujących na scenie jest w stanie powiedzieć coś innego na jego temat, bo jest to tak pojemny tekst- dodaje Kożuchowska.

Obok Małgorzaty Kożuchowskiej na scenie zobaczymy m.in.: Piotra Adamczyka, Ewę Konstancję Bułhak, Grzegorza Małeckiego, Kingę Ilgner i Monikę Dryl.

W Teatrze Narodowym „Księżniczka”, której prapremiera miała miejsce 12 marca 1969 w Teatrze Polskim we Wrocławiu (reżyserował Włodzimierz Herman) wystawiana jest po raz pierwszy. Dramaty Calderona i Rymkiewicza gościły jednak na tej scenie trzy razy. W 1937 Antoni Cwojdziński wyreżyserował „Życie jest snem” Calderona . W 1985 roku Krystyna Skuszanka wyreżyserowała ten sam tekst w imitacji Jarosława Marka Rymkiewicza. W 1972 Adam Hanuszkiewicz wyreżyserował „Kochanków piekła” Jarosława Marka Rymkiewicza wg „El magico prodigioso” Calderona.

Premiera "Księżniczki na opak wywróconej" odbędzie się 24 kwietnia.

Magdalena Zaliwska

Zobacz więcej na temat: Jan Englert TEATR Warszawa małgorzata kożuchowska Grzegorz Małecki Piotr Adamczyk

Czytaj także

Bezwzględny manipulator

Ostatnia aktualizacja: 22.04.2010 10:13

„Judaszek” to nowa propozycja Teatru Ateneum. Spektakl jest adaptacją powieści „Państwo Gołowlewowie” Michaiła Sałtykowa-Szczedrina, którego mistrzem nazywał sam Fiodor Dostojewski. O spektaklu ze swoimi gośćmi: Izabellą Cywińską- dyrektor artystyczną Teatru Ateneum, Andrzejem Bubieniem- reżyserem spektaklu, Przemysławem Bluszczem- odtwórcą roli Porfirego, Piotrem Salaberem- twórcą muzyki i Jurijem Wasilkowem odpowiedzialnym za ruch sceniczny w "Rozdrożach kultury" rozmawiał Andrzej Matul.

Reżyser spektaklu Andrzej Bubień zrealizował do tej pory m.in. sztuki Becketta, Różewicza, Brechta, Jarry'ego, Moliera, Czechowa oraz Dostojewskiego. Co skłoniło go do tego, by sięgnąć po tekst Michaiła Sałtykowa-Szczedrina?

- "Państwo Gołowlewowie” to jedna z tych powieści, którą w Rosji zna każde dziecko. Ku mojemu zaskoczeniu okazało się, że tej powieści w Polsce prawie nikt nie zna. Jedyne polskie tłumaczenie tekstu pojawiło się 50 lat temu- wyjaśnia reżyser.

Autor tekstu Michaił Sałtykow-Szczedrin (ur.1826, zm. 1889) jest autorem wielu opowiadań, bajek, tekstów pisanych specjalnie na potrzeby teatru. Powieść "Państwo Gołowlewowie" pisał w latach 1875-1880. I tak jak często zdarza się w rosyjskiej literaturze, inspirację czerpał z życia.

Jedna z głównych bohaterek, Arina Pietrowna, sprawuje w swoim majątku rządy żelaznej ręki. Sytuacja w domu zaczyna się zmieniać, gdy gorliwym pomocnikiem matki w prowadzeniu interesów staje się Porfiry, cnotliwy chrześcijanin. Okazuje się bezwzględnym manipulantem, który ze słowami Biblii na ustach stopniowo niszczy swoją rodzinę. Do czego doprowadzi jego wyrachowanie i obłuda, skrywane pod maską żarliwej religijności i głębokiej wiary?- odpowiedzi na tak postawione pytanie szukają twórcy spektaklu.

Andrzej Bubień dodaje, że jest to opowieść o nas, o ludziach, których zżera chęć posiadania, a nie bycia. -Rosyjska literatura jest bardzo współczująca w stosunku do ludzi, Sałtykow nie współczuł swoim bohaterom- dodaje reżyser.

Powieść Michaiła Sałtykowa-Szczedrina doceniana jest też za niezwykły kunszt językowy.

Rolę Porfirego grają w Rosji najwybitniejsi aktorzy. W Polsce w tej roli zobaczymy Przemysława Bluszcza.

Autorem muzyki jest Piotr Salaber, który do współpracy zaprosił międzynarodowych wykonawców. Na trąbce gra Markus Stockhausen, harfie szklanej Anna i Arkadiusz Szafrańcowie, fortepianie Piotr Salabe , instrumentach perkusyjnych Chris Aiken. Usłyszymy też chór Kameralny Akademii Muzycznej w Bydgoszczy prowadzony przez Janusza Staneckiego. Nagrań muzycznych dokonano w Sound Design Studio w Warszawie, Katedrze w Bydgoszczy oraz Studio Markusa Stockhausena w Kolonii.

Jurij Wasilkow, który odpowiada za ruch sceniczny, podkreśla, że najważniejsze w ruchu, tak jak i słowie jest myśl, która się za nim kryje.

Izabella Cywińska podkreśla, że dzięki pracy nad "Judaszkiem" udało scalić się stary zespół Teatru Ateneum z nowym, który jako dyrektor artystyczna sceny przy Jaracza zaprosiła do współpracy.

Premiera "Judaszka" odbędzie się 24 kwietnia na deskach Teatru Ateneum.

(na podst. Rozdroży kultury, 19.04.2010)

Zobacz więcej na temat: Andrzej Matul TEATR Warszawa Bydgoszcz POLSKA Rosja dzieci