Po reorganizacji, dozbrojeniu i rekonwalescencji żołnierzy w Iranie, oddziały Andersa zostały przeniesione do Iraku, gdzie ochraniały przed dywersją niemiecką strategiczne, kontrolowane przez Brytyjczyków pola naftowe w zagłębiu Mosul–Kirkuk.
W sierpniu i wrześniu 1943 roku 2 Korpus Polski przegrupowano do południowej Palestyny, a w listopadzie rozpoczęto przerzucanie żołnierzy do Egiptu, gdzie rozmieszczony został w obozie Qassasin – 30 kilometrów na zachód od miasta Ismailia na północnym wschodzie kraju. W Qassasin Korpus otrzymał nowe uzbrojenie i wyposażenie. 12 grudnia 1943 pierwsze oddziały zostały przetransportowane z Qassasin do portu Taufiq, skąd przez Kanał Sueski dotarły do Port Saidu, a stamtąd 21 grudnia do portu Tarent na południu Włoch.
Żołnierze 2 Korpusu Polskiego brali aktywny udział w kolejnych etapach kampanii włoskiej: walkach o Monte Cassino (11–29 maja 1944) i na wybrzeżu Morza Adriatyckiego (wyzwolenie Ankony 19 lipca 1944 i przełamanie tzw. linii Gotów w północnych Włoszech w sierpniu–wrześniu). W trwającej trzy miesiące kampanii nad Adriatykiem 2 Korpus stracił ponad 3500 żołnierzy i oficerów. Część poległych pochowano na cmentarzu polskim w Loreto.
Od października 1944 do wczesnej wiosny 1945 roku Korpus Polski walczył w Apeninach, gdzie poległo blisko 700 żołnierzy. W styczniu 1945 roku jego liczebność znacznie wzrosła, ponieważ do oddziałów dołączali ochotnicy przybyli z Francji oraz byli jeńcy, wyzwalani z obozów znajdujących się na terenie Francji, Belgii i Holandii.
21 kwietnia 1945 o godzinie 6.05 rano 9. Batalion z 3. Brygady Strzelców Karpackich oswobadzającej Bolonię, wkroczył jako pierwszy do miasta i zawiesił tam polską flagę. Straty polskie poniesione pod Bolonią wyniosły blisko 600 rannych oraz 300 poległych żołnierzy, którzy spoczęli na miejscowym cmentarzu. Bitwa o Bolonię była ostatnią akcją bojową, w której wzięli udział żołnierze 2 Korpusu Polskiego.
