Główną informacją 13 stycznia 1971 w "Dzienniku Bałtyckim" była relacja z narady aktywu związkowego w Gdańsku – "Nie od słów lecz od czynów zależy odbudowa zaufania".
W gazecie czytamy: "W dyskusji zabrało głos ośmiu przedstawicieli poszczególnych związków branżowych, ukazując źródła i przyczyny poddawanej krytyce działalności organizacji związkowych, wskazując jednocześnie na rolę i zadania ogniw związkowych w chwili obecnej.
Zacytujmy kilka głosów ludzi, którzy w wystąpieniach swych dali wyraz krytycznej samooceny dotychczasowej pracy oraz mówili o programie przyszłej działalności związkowej:
Ob. Filbrandt, społeczny inspektor pracy ze Stoczni Gdańskiej, nie bronił bezkrytycznie ogniw związkowych, ale wskazywał na konkretnych przykładach, w jaki sposób traktowano działaczy związkowych, gdy w różnych okolicznościach sygnalizowali nastroje wśród załóg, gdy domagali się konkretnych posunięć na rzecz pracowników. "Myśmy postulowali od lat, ale kto nas słuchał?" – powiedział mówca. "Jeżeli np. dyrektora ukarano grzywną za przewinienia w dziedzinie bhp, to działacza rady zakładowej wzywało się do dyrektorskiego gabinetu (!) i mówiło: wy nie umiecie współżyć z dyrektorem, jak to więc będzie z tą grzywną?"
Artykuł "Ponadplanowe tony wyrobów hutniczych" to odpowiedź "na apel partii": "W ślad za górnikami, dodatkową produkcję wyrobów cennych dla gospodarki i dla zwiększenia eksportu, zadeklarowały załogi hut żelaza i stali oraz koksowni. Ponad 200 tys. rzesza polskich hutników – pracowników "czarnej metalurgii" w niełatwej sytuacji gospodarczej kraju, dla poparcia polityki nowego kierownictwa partii podjęła się wykonać w 1971, ponad ustalone zadania: 250 tys. ton koksu, 110 tys. ton surówki, 110 tys. ton stali, 75-80 tys. ton wyrobów walcowanych, 30 tys. ton rur oraz 100 tys. ton cementu (Huta im. Lenina). Te postanowienia przedyskutowane i przekonsultowane zostały wczoraj na ogólnohutniczej naradzie aktywu partyjno-gospodarczego w Katowicach (…)".
Dziennik informuje także o depeszach do E. Gierka i P. Jaroszewicza z Demokratycznej Republiki Wietnamu: "Przywódcy wietnamscy przekazują w tych depeszach podziękowanie za poparcie dla narodu wietnamskiego, wyrażone w oświadczeniu Układu Warszawskiego w sprawie Indochin z 2 grudnia 1970, życząc narodowi polskiemu osiągnięcia pod kierownictwem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej dalszych sukcesów w budownictwie socjalistycznym, w obronie pokoju w Europie i na świecie."
