Major, ps. Jan Kotwicz, Kotwicz, Kotwica, Maciej, Bóbr. Urodzony 1 lipca 1906 w Pacewicze, powiat wołkowyski. W 1939 roku w sztabie Suwalskiej Brygady Kawalerii, później w Grupie gen. Wacława Przeździeckiego i 110. Pułku Ułanów. 28 września-3 grudnia 1939 zastępca mjr. "Hubala"; potem Węgry. We Francji instruktor w Centrum Wyszkolenia Saperów, później referent Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej w Paryżu. W Wielkiej Brytanii zastępca dowódcy kompanii saperów 1. Brygady Strzelców, następnie w Oddziale III Sztabu Naczelnego Wodza jako referent w Wydziale Wojsk Spadochronowych. Współtwórca koncepcji lotniczej łączności z Polską oraz polskich wojsk spadochronowych. Zaprzysiężony w maju 1940 roku.
Skok 27/28 grudnia 1941 i po skoku ranny w walce stoczonej we Wszeliwach. Przydzielony szefowi operacji Komendy Głównej Armii Krajowej jako referent operacyjny. Był współtwórcą planu W-154 (druga wersja planu powstania powszechnego) Zainicjował ufundowanie przez okupowaną Warszawę sztandaru dla 1. Samodzielnej Brygady Spadochronowej. Od lutego 1944 roku szeroko upełnomocniony inspektor KG AK na Okręg Nowogródzki, z początkiem marca przejął dowództwo Zgrupowania "Nadniemeńskiego". Autor operacji "Ostra Brama" - opanowania Wilna przez oddziały AK. Dwukrotnie ranny, za drugim razem amputacja prawej ręki. 17 lipca objął komendę pod Podokręgiem Nowogródek. Poległ w walce stoczonej z oddziałami radzieckimi 21 sierpnia 1944 pod Surkontami.
