Kapitan, ps. Żmudzin, Biały, Bolesław, Bielski, Cichocki. Urodzony 27 sierpnia 1898 w Zaturcach, powiat łucki. 1917-1918 Korpus Polski. Do 1922 roku w Armii Czerwonej. Od 1923 roku w Polsce – początkowo w Straży Granicznej, następnie w Policji Państwowej. W 1939 roku w Wilnie, później internowany na Litwie, skąd ucieczka. We Francji i pod Narwikiem w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Podhalańskich. Od grudnia 1940 roku w Wielkiej Brytanii w 8. Brygadzie Kadrowej Strzelców i 1. Brygadzie Strzelców i 1. Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej. Przeszkolony w dywersji. Zaprzysiężony 7 kwietnia 1942.
Skok 1/ 2 września 1942. Przydział do "Wachlarza", gdzie od grudnia 1942 roku dowódca III odcinka, następnie szef Kedywu Okręgu Armii Krajowej Brześć. Wiosną 1943 roku oddelegowany przez Komendę Główną AK do dyspozycji Delegata Rządu na Kraj – szef służby śledczej w Głównym Inspektoracie Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa i równolegle od 1 czerwca tego roku dowódca oddziału dyspozycyjnego "Sztafeta"-"Podkowa", przeznaczonego do walki z niemieckim aparatem policyjnym. W Powstaniu Warszawskim w Śródmieściu dowódca 4. kompanii Zgrupowania "Bartkiewicz", czterokrotnie ranny. Po Powstaniu ucieczka z niewoli niemieckiej na teren operacyjny 1. Dywizji Pancernej i przydział do 9. batalionu Strzelców Flandryjskich. Od 1947 roku w Kraju. Aresztowany 13 października 1948 w Warszawie i skazany na karę śmierci. Stracony 2 lub 20 stycznia 1953 w więzieniu na Mokotowie. 3 grudnia 1957 pośmiertnie zrehabilitowany.
